Ignacy Krasicki

Medal na cześć biskupa warmińskiego Ignacego Krasickiego (1735–1801) powstał z inicjatywy króla Stanisława Poniatowskiego (1764–1795). Władca zamierzał osobiście uhonorować nim „księcia poetów” podczas jego pobytu na dworze królewskim. Przygotowanie pracy wymagało jednak czasu i dopiero w dniu imienin poety (31 lipca 1780 roku) król przesłał Ignacemu Krasickiemu odbity w złocie medal wraz z listem pochwalnym. Był on wyrazem uznania dla jego talentu literackiego oraz zasług oddanych królowi w charakterze zaufanego doradcy i współpracownika.

Awers medalu przedstawia popiersie biskupa warmińskiego Ignacego Krasickiego (od 1767) w prawym profilu, w stroju duchownego – w koloratce i w mucecie narzuconym na sutannę – ze wstęgą z krzyżem Orderu Orła Białego, którym został odznaczony w 1774 roku. Postać otacza łacińska inskrypcja, w tłumaczeniu: „Ignacy Krasicki, biskup warmiński, urodzony w roku 1735”. U dołu możemy odczytać sygnaturę autora: I[ohann] P[hilip]. HOLZHAEUSSER. F[ecit]. Stronę odwrotną wypełnia poziomy napis otoczony gałązkami laurowymi: „DIGNUM LAUDE VIRUM MUSA VETAT MORI S[tanislaus]. A[ugustus]. R[ex]. F[ieri]. F[ecit]. A[nno]. MDCCLXXX” (w tłumaczeniu: „Godnego chwały męża muza śmierci broni. Stanisław August Poniatowski król kazał zrobić roku 1780”).

Obecnie notowane są powstałe w epoce srebrne i brązowe odbitki tego medalu oraz młodsze od nich egzemplarze w cynie. Nieznane są natomiast losy wspomnianego złotego egzemplarza darowanego poecie, jak również jego złotej odbitki przeznaczonej do zbiorów królewskich. Po likwidacji mennicy warszawskiej w 1868 roku stemple medalu wraz z innymi zostały zabrane do Petersburga, skąd zostały zwrócone Polsce w 1924 roku.

Nasz egzemplarz 20 kwietnia 1950 roku Muzeum podarował Jan Grzesiuk.

Tomasz Markiewicz