Ość dziewięciozębna kandelabrowa

Narzędzia kolne należą do najstarszych i zarazem najbardziej rozpowszechnionych narzędzi rybackich. Na Pomorzu, w XIX i na początku XX wieku, najpopularniejszymi z nich były ości wielozębne, zwane też ościeniami. Uznawano je za przydatniejsze od ości jednozębnych, ponieważ lepiej nadawały się do chwytania mniejszych ryb. Ościenie wielozębne różniły się między sobą konstrukcją, techniką wykonania, wielkością i kształtem. Na różnice te wpływało kilka czynników, do których można zaliczyć dostosowanie do wielości odławianych ryb, dopasowanie narzędzia do środowiska bytowania określonych gatunków oraz tradycje przekazywane z pokolenia na pokolenie. W zbiorach rybackich Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie znajdują się trzydzieści dwie ości wielozębne. Większość z nich ma kształt tzw. tulipanowy lub prostokątny, jedna z nich przypomina kandelabr. Osią jest ząb o trójkątnym grocie, wokół którego umieszczone są mniejsze zęby, w sumie jest ich dziewięć. Ość kandelabrowa wykonana została na przełomie XIX/XX wieku na terenie Pomorza Zachodniego. Jest jednym z zabytków przejętych przez Muzeum Pomorza Zachodniego (obecnie Muzeum Narodowe w Szczecinie), ze zlikwidowanego w 1951 roku Muzeum Regionalnego w Białogardzie.

Agnieszka Słowińska