![MNS/SE-M/389 autoportret - ujęcie z przodu; Na pierwszym planie po prawej stronie autoportret ujęty w popiersiu. Twarz nieznacznie zwrócona w lewo, pociągła, oczy piwne, nos wydatny, wąs ciemny, czoło wysokie, włosy ciemne. Koszula biała, rozchylona. Światło z lewej, z góry. Na dalszym planie pejzaż miejski: po lewej spadziste dachy dwóch domów mieszkalnych, po prawej w dole widoczna droga wśród zieleni. Linia horyzontu pod krawędzią. Koloryt: dominują przełamane szarości i zielenie, brunatny koloryt dachówek, niebieska płaszczyzna koszuli.](/brepo/panel_repo/2022/04/07/hgxehl/contain-360-1000-max-mns-se-m-389-dscf0803-ppp.jpg)
Autoportret
autoportret
1916
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Europejscy klasycy nowoczesności
Stanisław Lentz edukację artystyczną odbył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego i Izydora Jabłońskiego (w latach 1877–1879), następnie w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona. Doskonalił swój warsztat za granicą, w monachijskiej akademii, w pracowni Aleksandra Wagnera i Gyuli Benczura (1880–1884), a następnie w Paryżu, w Académie Julian (1884–1887). W 1909 został profesorem malarstwa warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych i jednocześnie dyrektorem tej uczelni. Lentz zasłynął przede wszystkim z licznych realistycznych portretów. Umiejętnie oddawał rozmaite stany emocjonalne i osobowości, dużo uwagi skupiał również na przedstawianiu detali strojów kobiet. Mężczyzn ukazywał nieco skromniej, zazwyczaj jednak wzbogacał ich wizerunki o atrybuty świadczące o wysokim statusie społecznym. Najczęściej portretował elity mieszczańskie. W zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się Portret mężczyzny z ok. 1917 roku. Jest on masywnie zbudowany, w wieku ok. 60 lat. Zajmuje prawą część obrazu, jest ujęty od kolan, siedzi zwrócony w lewą stronę. Jego postawa jest zarazem swobodna i dość oficjalna – prawą ręką wspiera o oparcie sofy, lewą przytrzymuje leżący na kolanach zeszyt w zielonej okładce (po lewej stronie, na sofie znajduje się ich więcej). Przedstawienie nie jest wyidealizowane – twarz jest podłużna, z dużym podwójnym podbródkiem wylewający się znad halsztuka, z dużymi siwymi wąsami. Mężczyzna jest prawie łysy, z siwymi kosmykami włosów po bokach. Strój, sofa, kotara i tło namalowane są w ciemnej tonacji. Realistycznie namalowana poważna twarz – o rysie szlachetnym, ukazującym duże doświadczenie mężczyzny – wyraźnie kontrastuje z ciemnym tłem. Taki sposób portretowania odwołuje nas do portretów typowych dla szkoły monachijskiej.
Beata Małgorzata Wolska
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 125 cm, szerokość: 100 cm
Rodzaj obiektu
obraz
Technika
technika olejna
Tworzywo / materiał
płótno
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1916
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1915
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1853
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna