Cytra

Cytra jest instrumentem muzycznym z grupy chordofonów czyli instrumentów strunowych. Jej krewną jest starogrecka kitara, na której według mitologii mistrzowsko grał Apollo i która była atrybutem Erato, muzy poezji miłosnej. W symbolice chrześcijańskiej cytra symbolizowała naturę ludzką i ciało. Łączono ją często z harfą, która uważana była za symbol duszy.

Cytry posiadają płaskie, często trapezowate, pudła rezonansowe. Dźwięk wydobywany jest poprzez wprowadzenie w drganie napiętych między dwoma krańcami korpusu strun. Tradycyjnie grano na nich siedząc z instrumentem płasko położonym przed sobą na stole. Żeby zapobiec poruszaniu się cytry w czasie gry, z tyłu korpusu, mają przymocowanie niewielkie nóżki.

Współczesne cytry zazwyczaj nie posiadają zdobień, ale dawniej często były pięknie dekorowane malunkami lub inkrustowane masą perłową.

Istnieje wiele rodzajów cytr, podstawowymi są: cytra koncertowa, akordowa i klawiszowa (autoharp). Były często używane w muzyce ludowej w wielu miejscach na świecie. Największą popularnością cieszyły się w wieku XIX, dziś grywa się na nich rzadko.

Prezentowana cytra pochodzi z pierwszej połowy XX w. Zakład w którym powstała nie jest znany. Instrument dekorowany jest kalkomanią przedstawiającą gałązki krzewów oraz ptaszki. Uwagę zwraca także ozdobnie toczona kolumienka.

Agnieszka Słowińska