Fotografia do dokumentów Bolesławy Barlińskiej

Zdjęcie Bolesławy Barlińskiej, odklejone najpewniej z długookresowego biletu komunikacji miejskiej (warszawskiej; fragmenty pieczątki w lewym górnym i prawym dolnym rogu) – z podpisem ręką Agnieszki Wróbleskiej z d. Barlińskiej wskazującej, że wykonane zostało w okresie wojny.

Bolesława Barlińska była córką Henryka i Eleonory Goldmacherów; Agnieszka Wróblewska, poproszona przez kustoszy z muzeum o podzielenie się wspomnieniem matki, tak opisała w liście historię jej życia:

„Pochodziła z rodziny mieszczańskiej. Jej ojca, czyli mojego dziadka, nigdy nie poznałam, umarł, o ile wiem, kiedy moja matka miała 19 lat [czyli w 1921 r., dop. red.]. […] ukończyła «wyższe kursy handlowe» – tak o tym mówiła, dzisiaj nazwalibyśmy to pewnie szkołą pomaturalną. Od 19. roku życia pracowała w biurach jako urzędniczka, wiem, że ostatnią jej posadą przed samą wojną był zarząd Tomaszowskiej Fabryki Sztucznego Jedwabiu; fabryka mieściła się w Tomaszowie Mazowieckim, ale zarząd był w Warszawie. W czasie wojny też cały czas pracowała w biurze, nie znam firmy, ale wiem, że była to firma pod zarządem niemieckim, czyli nieznane im było pochodzenie mojej matki, która zmieniła na początku wojny nazwisko panieńskie – wzorem wielu innych ludzi w takiej sytuacji – na „Złotowska”.

Wojnę przeżyliśmy na Żoliborzu gdzie przenieśliśmy się z domu przy ul. Rozbrat 6. Była to własnościowa spółdzielnia w której rodzice kupili na początku lat 30. mieszkanie czteropokojowe 113 m (dom przeżył wojnę prawie bez szwanku i ma się dobrze). Zaraz po wojnie matka odnalazła siostrę ojca, «ciocię Ziutę», która pracowała już w Lublinie w administracji tamtejszego uniwersytetu [por. notę do zdjęcia MPOLIN-A25.1.67 z cytatem z pamiętnika Feliksa Mantela – dop. red.]. Ziuta kazała nam natychmiast przyjeżdżać, znalazła mamie pracę i mieszkanie. Parę miesięcy chodziliśmy tam z bratem do szkoły, ale mama skontaktowała się z kierownictwem Tomaszowskiej Fabryki Sztucznego Jedwabiu, gdzie ją pamiętano z czasów przedwojennych, zaproponowano jej tam pracę w biurze i mieszkanie, więc przenieśliśmy się z Lublina do Tomaszowa [Mazowieckiego]. Nie na długo, bo mama została przeniesiona do filii tej fabryki we Wrocławiu. Brat pojechał do Gdańska do cioci Ziuty, tam ukończył szkołę średnią i poszedł na swoje wymarzone studia rolnicze do Łodzi. Ja po maturze we Wrocławiu pojechałam na studia dziennikarskie do Warszawy”.

Bolesława Barlińska zmarła w 1985 roku, przeżywszy o dziesięć lat swojego brata Mariana Goldmachera (Godeckiego).