![MNS/CDP-p/1802 list wojskowego z okresu międzywojennego - Ujęcie z przodu; Dwustronny list napisany ręcznie czarnym tuszem na pożółkłym papierze przez pułkownika Romana Abrahama – Dowódcę Brygady Kawalerii Bydgoszcz, do dowódców pułków wchodzących w skład Brygady. Nad adresatem (Panie Pułkowniku!) znajduje się dopisek naniesiony ołówkiem tuż po wojnie ukośnym pismem: „otrzymałem jako opakowanie przy zakupach”. W lewym górnym rogu wydrukowane ozdobną czcionką znak papieru firmowego: „Dowódca Brygady Kawalerii Bydgoszcz”, w prawym górnym roku tą samą czcionkę: Bydgoszcz, dnia 11/5 (cyfry wpisane ręcznie) 193 (5 – ręcznie). Pod listem, obok podpisu płk. Abrahama, widnieją podpisy odbiorców: NN (tożsamości nie udało się ustalić), ppłk. Jana Jastrzębskiego, dowódcy 8 Pułku Strzelców Konnych, płk. Leona Mitkiewicza - Żółtka, dowódcy II Pułku Szwoleżerów Rokitiańskich. w Starogardzie Gdańskim.](/brepo/panel_repo/2024/03/30/vchecc/contain-360-1000-max-mns-cdp-p-1802-diga8593-m.jpg)
List wojskowego z okresu międzywojennego
1935
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Niepodlegle dwudziestolecie II Rzeczpospolitej
Po 1918 roku na wyposażeniu żołnierzy Wojska Polskiego znajdowało się wiele sprzętu pozostawionego przez zaborców, ale także francuskiego – pochodzącego z zasobów Armii Polskiej we Francji dowodzonej przez gen. Józefa Hallera (1873–1960) lub amerykańskiego – zakupionego z demobilu wojsk Ententy. Sprawami oporządzenia – nazywanego też ekwipunkiem – będącego indywidualnym wyposażeniem żołnierza, choć nie uzbrojeniem, czyli odzieżą ochronną, plecakami, chlebakami, manierkami, menażkami czy niezbędnikami zajmował się w II Rzeczpospolitej Departament Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych.
W latach 20. XX wieku zaczęto w Polsce podejmować próby stworzenia praktycznej manierki. Najbardziej popularne przedwojenne modele, wchodzące w skład wyposażenia wojskowego, jak manierka wz. 31 czy wz. 35, zaprojektowane były przez Instytut Techniczny Intendentury (1924–1939). Była to wojskowa instytucja naukowo-doświadczalna podległa Departamentowi Intendentury, posiadająca własne laboratoria oraz stacje i warsztaty doświadczalne. Bezpośrednie funkcjonowanie w strukturach wojskowych umożliwiało przeprowadzanie dodatkowych testów już w warunkach polowych i wprowadzenie udoskonaleń. Instytut Techniczny Intendentury stworzył kilka wzorów manierek, produkowanych w niewielkich seriach w różnych prywatnych przedsiębiorstwach na terenie kraju.
Prezentowany egzemplarz to wzór 37, określany też niekiedy wzorem 38 – produkowany od 1937 roku, choć opatentowany w 1938. Korpus manierki połączony był łańcuszkiem z zakrętką, co utrudniało jej zgubienie, a dzięki szerokiemu wlewowi można było łatwo napełniać ją wodą, pożywieniem w płynnej formie oraz utrzymywać w czystości. W pierwotnym zamyśle miała więc być naczyniem uniwersalnym, służącym nie tylko do transportu i picia wody, ale także jedzenia przy użyciu łyżki.
Magdalena Słomska
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 19 cm, szerokość: 6 cm
Rodzaj obiektu
oporządzenie wojskowe
Technika
tłoczenie
Tworzywo / materiał
aluminium
Pochodzenie / sposób pozyskania
darowizna
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1935
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1943
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1936
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna