Campagna mesta | Smutny pejzaż Kampanii

Kompozycja określona przez artystę jako smutny pejzaż Kampanii, ukazuje fragment włoskiej krainy historycznej nad brzegiem górskiego jeziora ujętego z otaczających je szuwarów. Na bliskim planie, wśród trzcin falujących na wietrze, odpoczywa para żurawi. Jeden szuka pożywienia w wodzie, a drugi stojąc na straży wydaje ostrzegawczy krzyk. Kępa drzew stojących w głębi częściowo przesłania zbocze stromej, skalistej góry. Wzdłuż horyzontu ciągnie się pasmo łagodnych wzgórz. Smutny nastrój nadaje pejzażowi niebo pokryte deszczowymi chmurami.

Rycina Campagna mesta Ernesto Rayper'a (1840–1873) pochodzi z albumu L’acquaforte. Società d’artisti Italiani, wydanego przez turyńskie wydawnictwo Carla Lovera w 1870, jako druga w tym roku teka prac stowarzyszenia włoskich artystów.

Ernesto Rayper, syn bogatego przedsiębiorcy w czasach studenckich zrezygnował z uniwersytetu, by uczyć się malarstwa u Tammara Luxoro (1824–1899) na Accademia Ligustica di Belle Arti w Genui. Pod wpływem swojego mistrza podjął specjalizację w zakresie sztuki pejzażowej. Już w czasie studiów miał styczność z Macchiaioli, włoską grupą artystyczną działającą od połowy XIX w., której członkowie, wbrew ówczesnym konwencjom malowali w plenerze, by jak najwierniej uchwycić naturalne światło i kolor. Na jego twórczość oddziaływali również tacy pejzażyści jak Camille Corot (1796–1875), Jules Dupré (1811–1889), Charles François Daubigny (1817–1878), Constant Troyon (1810–1865). W 1860 czynny był w pracowni Alexandra Calama (1810–1864) w Genewie. Po powrocie do Genui studiował jeszcze rytownictwo u Raffaela Granara (1807–1884). Wówczas też zaczął wykształcać własny styl malarstwa plenerowego nazwany Scuola grigia (szkoła szara), charakteryzujący się jasnymi, srebrzystymi tonami i odrzuceniem czerni. W 1870 Rayper otrzymał tytuł profesora honorowego Accademia Ligustica. Był też członkiem Akademii Albertiny w Turynie i akademii w Urbino.

Ewa Gwiazdowska