Figura kultu przodków

Rzeźba ntadi (liczba mnoga mintadi) prezentuje kobietę trzymającą dzieci. Bakongo wierzą, że przedstawienie to związane jest z płodnością. Uosabia obfitość i ma zapewniać ochronę przychodzącej na świat nowej generacji. Mintadi są portretami symbolicznymi. Najczęściej przedstawiają zmarłych naczelników, szefów wioski. Artyści starali się uchwycić osobowość postaci, oddać jej majestatyczność, potęgę i mądrość. Cechy indywidualne natomiast nadawali za pomocą szczegółów, takich jak czapki, laski, fryzury, skaryfikacje, naszyjniki i bransolety, które miały wskazać również na pozycję społeczną. Omawiana postać najprawdopodobniej przedstawia kobietę pochodzącą z elity społecznej. Ma liczne ozdoby, które są oznaką przynależności do arystokracji. Jej ręce i nogi ozdobiono bransoletami, które zaznaczono na ramionach oraz na wysokości kostek, a szyję masywnym naszyjnikiem, przypominającym kolię. Kobiety z wysokiej warstwy społecznej zakładały ciężką biżuterię, która miała świadczyć o ich bogactwie i godności. Bransolety na kostkę nazywano dienge dia kulu. Były to ozdoby masywne, które ważyły do trzech kilogramów, podobnie jak naszyjniki dienge dia nsingu wykonane z bogato zdobionej miedzi. Obliczono, że zamożna kobieta mogła nosić około 10 kilogramów biżuterii. Oznaką kobiety z elity jest także fryzura przypominająca spiczastą czapkę oraz spiłowane zęby. Wśród Bakongo kobieta ze spiłowanymi zębami uważana jest za ideał piękna. Duże zęby uważa się za nieatrakcyjne, porównywane z zębami kozy. Natomiast ostro spiłowane nazywane są „zębami śmiejącymi się”. Mintadi były stawiane na ołtarzach domowych i cmentarzach – grobach szefów wioski, rodziny oraz ich matek i żon.

Katarzyna Findlik-Gawron