Wnętrze Term Karacalli w Rzymie

Obraz z kolekcji Lubomirskich, dawnych właścicieli zamku, za szkłem, w białym passe – partout przedstawia wnętrze Term Karakalli w Rzymie (ruiny). Światło pada z lewej strony obrazu, jego źródłem jest niewidoczne na obrazie słońce. Ujęcie ze sklepionego wnętrza tepidarium przez arkadę wejściową na ruiny frigidarium. Ruiny obrośnięte pnączami i zwisami utrzymanymi w tonacji jasnej zieleni, łamanej popielatym, w miejscach padającego światła – złotawe. Kompozycja zamknięta, jedynie przez arkady frigidarium, otwarta na daleki, zamglony pagórkowaty pejzaż z zabudowaniami. Wewnątrz grupki osób zbierających siano i polujących na węże. U dołu na passe – partout napisy: „ Vue de l intérieur des Thermes de Caracalla a Rome” oraz „Volpato et du Cros”. Termy Karakalli to najlepiej zachowane termy rzymskie, znajdują się na południowy – zachód od Via Appia. Ich budowa rozpoczęła się w 206 r. , za panowania Septymiusza Sewera, a do użytku zostały oddane w latach 216 – 217, za panowania Karakalli, stąd ich nazwa. Cały kompleks zajmował ok. 12 hektarów, były tam szatnie, palestra ( do wykonywania ćwiczeń gimnastycznych), sale do masażu, wypoczynku, biblioteka, a także sauny i basen z gorącą wodą. Wnętrze budowli urozmaicały liczne wnęki i nisze. Ściany i posadzki pokrywały malowidła i mozaiki. Tepidarium to sala do wypoczynku z ogrzewaną podłogą – ciepło promieniowało ze ścian i podłogi. Frigidarium to basem z zimną woda, do którego wchodziło si ę po kąpieli w basenie z gorąc wodą. Giovanni Volpato, jeden z autorów obrazka to grawer (ur. w Bassano del Grappa, zm w Rzymie). Abraham Louise Rodolphe Ducros (ur. w 1748 r w Yverdorn w Szwajcarii, zm w 1810 r ) był malarzem – samoukiem. Malował głównie akwarele ( tylko kilka prac w technice olejnej). Będąc we Włoszech zapoznał się z grafikami Piranesiego i twórczość tego artysty wywarła na malarza wielki wpływ. Obraz ujęty w ramę identyczną jak obrazki przedstawiające pawilony i altanki w stylu chińskim jest eksponowany w pokoju pompejańskim Apartamentu Chińskiego na I p zamku. 

Bożena Rybkowska