Żardiniera

Żardiniera wykonana została w manufakturze majoliki w Nieborowie. Wytwórnia ta o nazwie ”Fabryka Fajansów Artystycznych i Pieców Kaflowych” założona została przez księcia Michała Piotra Radziwiłła w 1881r. na terenie jego rezydencji. Dyrektorem manufaktury był Stanisław Thiele, doświadczony artysta ceramik, który wcześniej pracował w fabryce fajansu w Nevers we Francji. Ceramika ta, eklektyczna, wpisuje się w tendencje historyzujące w ceramice europejskiej drugiej połowy XIX w. Formy i zdobnictwo wzorowano na majolikach włoskich i francuskich oraz na holenderskich fajansach. Często dawne formy stylowe łączono z dekoracją malarską o tematyce polskiej. Stanowiły ją rodzime pejzaże, widoki znanych miejscowości, ilustracje legend polskich, wizerunki królów i bohaterów narodowych. Okres rozkwitu manufaktury trwał do 1886 r., załamanie produkcji nastąpiło około 1889 r. W zbiorach Muzeum-Zamku w Łańcucie znajduje się zespół jedenastu majolik dekoracyjnych, są to: wazy, żardiniery, cache-pôt (B. Trojnar, Majolika w zbiorach Muzeum-Zamku w Łańcucie. Katalog, Łańcut 1988). Powyższa żardiniera jest owalna, o gruszkowato modelowanych ściankach, wsparta na czterech wolutowych nóżkach. Z dwoma uchwytami w formie podwójnych, esowatych łodyg kwiatowych wyrastających z plastycznych maszkaronów. Malowana w kolorach: żółtym, zielonym, czarnym, jasno i ciemnoniebieskim, rdzawym. Tło brzuśca czarne. Po obu stronach żardiniery, wśród ukwieconej wici roślinnej – dwa ozdobne kartusze w obramieniach neorokowych z przedstawieniem polowania „par force”. Na tle równinnego pejzażu przedstawieni są na galopujących koniach trzej jeźdźcy w strojach myśliwskich, przed nimi psy goniące jelenia. Po przeciwnej stronie żardiniery podobna scena. Dekorację wazy wykonał Feliks Szewczyk, utalentowany i najbardziej czynny w manufakturze nieborowskiej malarz zatrudniony w niej do 1885r. Jego inicjały „FS” namalowane są u dołu malatur na brzuścu wazy.

Barbara Trojnar