![mns/se-m/621 pejzaż morski - Na pierwszym planie, po prawej, wyciągnięta na brzeg łódź; bok przycięty krawędzią kompozycji. Morze wzburzone. Horyzont na 4/5 wysokości obrazu. Kłębiaste obłoki. W głębi, po prawej, zaznaczona konturami żaglówka. Koloryt: szarości, biele, chłodne zielenie, niebieskości, akcenty żółci.](/brepo/panel_repo/2022/05/11/yaxdjn/contain-360-1000-max-mns-se-m-621-dscf2405-ppp-nowa-licencja.jpg)
Pejzaż morski
pejzaż morski
około 1950
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Europejscy klasycy nowoczesności
Władysław Strzemiński był nie tylko malarzem i projektantem sztuki użytkowej, ale też pedagogiem i teoretykiem sztuki. Wszystkie jego dzieła są wynikiem rozważań nad rozumieniem sztuki. To jest centrum wszystkich jego działań. Jego myśli naukowe kształtowały się pod wpływem wielu dyscyplin humanistycznych – filozofii, fizyki, psychologii itd. O kształcie jego malarstwa zadecydowały inspiracje sztuką – zarówno dawną, jak i tym, co przynosiła nowoczesność, w tym szczególnie konstruktywizm, ale też kubizm, puryzm i neoplastycyzm. W szkicu Widzenie impresjonistów Strzemiński dowodzi, że u podstaw założeń impresjonistów leżał zasadniczy błąd myślowy. Wychodzili bowiem z założenia, że spojrzenie jest nieruchome, a nie jest tak – udowadnia jako teoretyk – że człowiek staje przed naturą i patrzy na nią nieruchomym spojrzeniem w jeden nieruchomy punkt na horyzoncie. W swych pracach ze szczecińskich zbiorów Pejzaż z łódkami (ok. 1950) i Pejzaż morski (ok. 1950) w zamian za utrzymanie sztucznej jedności kształtu, będącej wynikiem błędu nieruchomego spojrzenia, zyskujemy próbę ukazania procesu widzenia z perspektywy spojrzenia ruchomego, czasoprzestrzennego. Są to zatem dwa te same pejzaże z łódkami, które udowadniają ruchomość spojrzenia. Co więcej, Strzemiński zwraca uwagę, że między innymi u Moneta mamy do czynienia ze spojrzeniem ślizgającym się po powierzchni szybkimi przeskokami, wymuszonymi przypatrywaniem się zmieniającym kolorom kropek. W efekcie spojrzenie widza nie błąka się po przestrzeni obrazu, lecz przebywa tę drogę, którą wyznacza mu malarz. Strzemiński w swych pracach zamiast drobnych kropek stosuje dłuższe kreski i nakłada je różnym rytmie. W ten sposób stara się dojść dalej niż impresjonistom do istoty postrzegania niż udało się to uczynić impresjonistom.
Beata Małgorzata Wolska
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 22 cm, szerokość: 30 cm
Rodzaj obiektu
obraz
Technika
tempera
Tworzywo / materiał
papier
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
około 1950
Muzeum Narodowe w Szczecinie
około 1897
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1909
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna