Fotografia placu Trzech Krzyży w Warszawie

Widok z góry od strony południowo-zachodniej na warszawski plac Trzech Krzyży (z domu między ul. Wiejską a Alejami Ujazdowskimi, ob. al. Ujazdowskie 28 - zob. współczesny widok od strony tego budynku, dostęp 1.02.2022); z okresu przed odbudową po bombardowaniach powstania 1944 i niszczeniu miasta przez Niemców po powstaniu.

Na pierwszym planie uporządkowane ulice i trawniki, na nich także niewysokie drzewa; widoczni przechodnie (także nieco w głębi po lewej). Pośrodku zdjęcia – zburzony kościół św. Aleksandra (por. jego wygląd z dwudziestolecia międzywojennego na fotografii Jana Bułhaka, data dostępu jw.), za nim po lewej niezburzona (w 1944 r. została spalona) kamienica Pod Gryfami na rogu placu i Brackiej, a w oddali widoczny szkielet Prudentialu. Po prawej niezniszczone zabudowania Instytutu Głuchoniemych, za nimi (w kierunku północnym) ruiny kamienic; widać południowy kraniec Nowego Światu.

Fotografia zrobiona z okna mieszkania (przez kraty okna), które zajmowały Hanna Sigalin i Krystyna oraz Feliksa Szulc, gdy wiosną 1945 r. Feliksa i Krystyna wróciły z robót w Niemczech.

Na odwrocie opis ręką Krystyny z d. Sigalin Pajes, wykonany zapewne na przełomie XX i XXI w. Być może to Krystyna Sigalin zrobiła to zdjęcie (choć jest to tylko przypuszczenie, mogła je wykonać również jej matka albo inna osoba, która odwiedzała kobiety i dysponowała aparatem fotograficznym, co w tych czasach, a zwłaszcza w tym okresie w Warszawie, wcale przecież nie było czymś zwyczajnym):

,,Widok przez okno, na plac Trzech Krzyż tuż po wojnie z mieszkania gdzie mieszkałyśmy (Oja [tj. Feliksa Szulc], Hanna i ja) w mieszkaniu na najwyższym piętrze ówczesnego Ministerstwa Odbudowy przy Alejach Ujazdowskich, to był widok z łazienki. Na prawo – widać Inst[ytut] Głuchoniemych''.

Krawędzie odbitki ząbkowane. Fotografia z wadami: widoczne ciemne małe plamki, również białe skazy.

Przemysław Kaniecki