Spódnica "burka"

Spódnica wełniana do stroju świątecznego została wykonana ręcznie przez Annę Dzyruk pod koniec XIX wieku w miejscowości Hołownie. Jest uszyta z samodziałowego materiału w kolorze bordowym. Została skrojona z dwóch prostokątnych kawałków tkaniny zszytych po bokach. Jej długość to 78 cm, szerokość 72 cm. Przód jest gładki, ponieważ ta część spódnicy była przykrywana fartuchem, boki i tył mają drobne zakładki tworzące plisy. U góry spódnicy jest wąski pasek, zwany oszewką, wykonany z lnianego płótna. Dwa paski materiału wystają poza pas, tworząc dłuższe końcówki, zwane troczkami; służyły one do zawiązywania spódnicy w pasie na środku, gdzie było rozcięcie uławiające jej wkładanie. Ozdobą jest umieszczony w dolnej części utkany szlak o szerokości 20,5 cm, złożony z różnobarwnych pasów w kolorach: pomarańczowym, szafirowym, białym, zielonym, żółtym i amarantowym, ich krawędź jest obszyta krajką szerokości 1,2 cm w kolorach: pomarańczowym, zielonym, amarantowym i białym. Dół spódnicy jest wzmocniony przez przyszycie od lewej strony plisy szerokości 7 cm wykonanej z lnianego płótna.

Tego typu spódnice były zakładane do stroju świątecznego, czyli na niedzielę, kiedy wybierano się do kościoła, oraz podczas obrzędów rodzinnych i dorocznych. Spódnica sięgała prawie do kostek, zakrywała wysokie sznurowane buty, tak żeby nogi nie były widoczne. Wynikało to z ówczesnej mody, ale także z nakazów zachowywania skromności.