Nakrycie głowy mężatki ("skośniak ", "dupka")

Skośniak (nazywany też dupką) to nakrycie głowy mężatki zakładane do zamojskiego stroju świątecznego. Pochodzi z miejscowości Zabuże, wykonawca i rok powstania są nieznane. Był noszony od końca XIX wieku do lat 20. XX wieku, zastąpił typ czepka zwany siatkowym. Składał się, podobnie jak poprzedni, z dwóch obręczy owalnych wykonanych z leszczyny, zwanych obiecainą (długość 10 cm, szerokość 7,5 cm). Na większą naciągano kawałek wełnianej chusty tybetowej z frędzlami lub bez, produkcji fabrycznej, powszechnie nazywanej szalinówką. Tkanina ta była specjalnie mocowana, aby na środku denka znalazł się motyw ozdobny, w tym przypadku duży różowy kwiat. Krawędź obręczy obszywano pasem z tej samej tkaniny, pozostawiając w dolnej części dwa luźno opadające końce na około 8–10 cm, tam też pod spodem doszywano róg chustki. Powstawało wówczas półkoliście układające się naroże o długości 18–20 cm. Zwykle na jeden skośniak przeznaczano ¼ wełnianej chustki. Była to ozdoba niewielkich rozmiarów, którą należało we właściwy sposób umocować z tyłu głowy na rozpuszczonych włosach sięgających do ramion. W tym celu najpierw przez mniejszą obiecainę przewlekano pęk włosów, a potem nakładano na nią większą obręcz, pokrytą tkaniną tybetową. Ta forma nakrycia głowy była noszona głównie przez młode mężatki, które z gołą głową nie mogły wychodzić z domu ze względu na stan cywilny.