Salaterka serwisowa z herbem Lubomirskich Szreniawa

Salaterka z serwisu obiadowego w stylu klasycystycznym wykonanym w manufakturze porcelany w Wiedniu około 1806-1807 r. Wytwórnia ta powstała w 1718 r. jako druga w Europie, po Miśni, manufaktura porcelany, działała do 1864 r. Serwisy obiadowe, śniadaniowe, do herbaty, kawy i czekolady stanowiły zasadniczą część produkcji wiedeńskiej wytwórni, zwłaszcza od 4 ćw. XVIII w. Salaterka została zakupiona przez muzeum w Łańcucie w 1982 r. wraz z innymi naczyniami należącymi do serwisu obiadowego. Powyższa salaterka jest okrągła, rozszerzająca się ku górze, z łamanymi górą uchwytami zakończonymi liśćmi u górnej nasady, z namiotową pokrywą z uchwytem w kształcie szyszki. Salaterka zdobiona jest po obu stronach ścianek i nakrywy malowanym herbem Lubomirskich Szreniawa z krzyżem maltańskim. Na spodzie salaterki malowany czarną farbą monogram wiązany HL. Zapewne serwis, którego część stanowiły zakupione przez muzeum naczynia należał do Henryka Lubomirskiego (1777-1850), który był wychowankiem księżny Izabeli Lubomirskiej (1736-1816), właścicielki łańcuckiego zamku. Henryk Lubomirski był kawalerem maltańskim od 1796 r.

Barbara Trojnar