Matryce do drukowania tkanin Muzeum Narodowe w Szczecinie

Matryce (klocki, stemple) służyły do odbijania bezpośrednio na materiale ornamentu imitującego drogie, niedostępne dla warstw uboższych, materiały: adamaszki, brokaty itp. Drukarstwo tkanin na Pomorzu Zachodni w XVIII i XIX wieku było popularne i bardzo rozwinięte. Zdobiono głównie płótno przeznaczone na kapy, zasłony, pościel, oraz spódnice, fartuchy, kołnierze itp. Zajęciem tym trudniły się specjalistyczne warsztaty rzemieślnicze. Matryca składa się z dwóch klocków, górny (dębowy), dolny z bardziej miękkiego drewna zaopatrzony w ornament roślinny lub geometryczny (czasami występujące wspólnie). Na początku XIX w. w matrycach zaczęto stosować mosiężne sztyfty i wąskie blaszki, mocując je w drewnie krawędziami.