Matryca do drukowania tkanin

Drukarstwo tekstylne jest techniką ozdabiania tkanin, która dotarła do Europy ze Wschodu. Od samego początku tkaniny drukowane na Starym Kontynencie były traktowane jako swojego rodzaju substytuty, namiastki drogich tkanin szlachetnych, takich jak atłasy, brokaty i aksamity. Wpływ na rozwój wzornictwa spotykanego w drukarstwie tekstylnym miały zmieniające się style historyczne. Farbiarze, aby sprostać gustom odbiorców musieli bacznie śledzić trendy, a także oferować duży wybór wzorów. Matryce drukarskie różniły się między sobą nie tylko wzornictwem, ale również kształtem. Najczęściej używano klocków o kształcie zbliżonym do kwadratu, służących do jednolitego ozdabiania dużych połaci materiału. Podłużnymi, prostokątnymi formami drukowano krawędzie tkanin, matrycami w kształcie elipsy lub wielokątnymi pojedyncze motywy umiejscowione centralnie lub w narożach. Przykładem formy, służącej do jednolitego pokrywania wzorem powierzchni tkaniny jest prezentowana matryca z wypukłym ornamentem o motywie geometrycznym. Na wzór składają się niewielkie kwadraty tworzące zwartą szachownicę. Klasyczna szachownica nie była motywem często spotykanym na formach drukarskich, ale sam schemat szachownicowego układu zdobin, w różnych odmianach, występował na klockach drukarskich powszechnie. Matryca jest jedną z ponad stu znajdujących się w kolekcji Muzeum Narodowego w Szczecinie. Jest przekazem ze zlikwidowanego w 1951 roku Muzeum Regionalnego w Białogardzie.

Agnieszka Słowińska