![MNS/E/654 Głowa konia - rekwizyt obrzędowy - Ujęcie z prawej strony. Głowa konia – rekwizyt obrzędowy. Wyrób własny, jednostkowy. Głowa wykonana techniką obróbki stolarskiej z dwóch kawałków drewna łączonych na czop. Przedstawiona realistycznie. Pysk długi, otwarty. Jego środek oraz nozdrza pomalowane na czerwono (obecnie jedynie pozostałości farby). Z przodu żuchwy szereg bardzo słabo widocznych namalowanych białą farbą prostych kresek (zęby?). Czarną farbą namalowane oczy i uzda. Po bokach głowy, za pomocą gwoździ, mocowane wycięte ze skóry uszy. Pomiędzy nimi oraz poniżej, na karku, przybite za pomocą małych gwoździków cienkie skórzane paski, za pomocą których mocowana jest grzywa z jasnego włosia (końskiego?). Szyja długa, prosta, w jej spodzie znajduje się otwór na kij. Całość pomalowana na biało.](/brepo/panel_repo/2022/04/07/igkw79/contain-360-1000-max-mns-e-654-dscf1002-ppp.webp)
Głowa konia - rekwizyt obrzędowy
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Instrumenty muzyczne
Diabelskie skrzypce to instrument muzyczny, który można zaliczyć do grupy chordofonów, czyli instrumentów strunowych. Występowały przede wszystkim na Kaszubach i Kurpiowszczyźnie.
Dźwięk z diabelskich skrzypiec wydobywano poprzez szarpanie strun oraz rytmiczne uderzanie nimi o podłoże. Powstały w ten sposób hałas (brzęk), tzw. wrzawa obrzędowa, miał za zadanie odstraszenie złych mocy. Po diabelskie skrzypce sięgano w czasie ważnych dla społeczności dni w roku: podczas obchodów kolędniczych w okresie bożonarodzeniowym, świętowania Nowego Roku, zapustów, Wielkanocy, dożynek czy zaduszek. Grano na nich także w trakcie uroczystości rodzinnych takich jak śluby czy pogrzeby. Współcześnie diabelskie skrzypce nie pełnią już roli obrzędowej. Stanowią element tożsamości regionalnej Kaszubów, wykorzystywane są jako instrument perkusyjny w kapelach ludowych.
Prezentowane diabelskie skrzypce składają się z długiego, w górnej części ozdobnie profilowanego kija, dwóch metalowych talerzy oraz struny. Są jednym z dwóch tego typu obiektów znajdujących się w zbiorach Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie. Muzealna metryka tego obiektu sięga czasów Pommersches Landesmuseum Stettin, jednego z dwóch szczecińskich przedwojennych muzeów, których zbiory częściowo pozostawione przez wycofujących się ze Szczecina Niemców zabezpieczali w latach 40. XX w. pierwsi polscy muzealnicy szczecińscy.
Agnieszka Słowińska
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 175 cm, średnica: 25 cm
Rodzaj obiektu
instrument muzyczny
Technika
struganie
Tworzywo / materiał
drewno, blacha, drut
Pochodzenie / sposób pozyskania
pozyskanie własne
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
nieznany
Muzeum Narodowe w Szczecinie
nieznany
1. połowa XX wieku
Muzeum Narodowe w Szczecinie
nieznany
1. połowa XX wieku
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.