Pokłon Trzech Króli

Artysta podjął temat popularny w malarstwie europejskim od wieków. Zachował też tradycyjne zróżnicowanie wiekowe postaci królów, którzy należą do trzech pokoleń. Są to: młodzieniec w turbanie, mężczyzna w sile wieku z koroną na głowie i klęczący starzec, który insygnia swej władzy złożył u stóp Madonny. Obraz – choć powstał na Śląsku – wykazuje bliskie związki z włoskim malarstwem barokowym, a jego kompozycja została wiernie powtórzona za grafiką Carla Maratty. Indywidualnym rozwiązaniem Willmanna jest za to kolorystyka: barwna grupa postaci pierwszego planu kontrastuje z brunatnym, niemal monochromatycznym tłem. W charakterystyczny dla niego sposób została też zróżnicowana faktura – szerokie pociągnięcia pędzla w partiach szat i drobne, urywane w karnacji i rysach twarzy.

Michael Lucas Leopold Willmann, urodzony w Królewcu w roku 1630, zmarł 26 sierpnia 1706 roku w Lubiążu. Naukę malarstwa rozpoczął pod okiem ojca, Christiana Petera, kontynuował ją w trakcie podróży artystycznych do Holandii, Flandrii i miast niemieckich. W 1660 roku na zaproszenie opata miejscowego klasztoru Cystersów osiedlił się w Lubiążu, gdzie otworzył pracownię malarską i przebywał do końca życia, pracując głównie na potrzeby zakonu Cystersów. Pozostawił imponującą spuściznę, bez mała trzysta dzieł malarskich. Pracował wraz z zespołem, do którego należeli członkowie najbliższej rodziny – wśród nich jego wnuk, wybitny malarz Georg Wilhelm Neunhertz.

Wysoko ceniony za życia – nazywany śląskim Apellesem, Rembrandtem, Rubensem lub Rafaelem – cieszy się uznaniem również obecnie. Dowodem na to może być fakt, że powstały w 2008 roku śląski Szlak Sakralnej Sztuki Barokowej nosi imię Michaela Willmanna. Największy zbiór jego obrazów posiada Muzeum Narodowe we Wrocławiu.

Barbara Czajkowska