Mlecznik

W 1759 roku Josiah Wedgwood założył przedsiębiorstwo produkujące ceramikę. Dbał o każdy szczegół, logistykę i różnorodność produkcji, ale także o robotników i fabrykę.

Kaznodzieja metodysta John Wesley, odwiedzając warsztat Wedgwooda, zanotował, iż spotkał młodego człowieka, który „zasadził kwiaty w ogródku przy swoim zakładzie garncarskim. Kazał też zatrudnionym w nim ludziom myć twarze i ręce i zmieniać ubrania po pracy przy glinie. Jest niewielkiej postury i kuleje, lecz jego dusza jest bliska Bogu”.

Właściciel wytwórni lubił eksperymentować z nowymi odmianami ceramiki. Jego celem było uzyskanie „naczyń stołowych o nowym wyglądzie, pokrytych doskonałą, lśniącą glazurą, wytrzymującą nagłe zmiany temperatury, łatwych w wykonaniu i w związku z tym tanich”. Te założenia zostały spełnione i w krótkim czasie ulepszone, kremowe tworzywo, doskonałe do artykułów użytkowych i dekoracyjnych, zyskało popularność.

Naczynia z fajansu delikatnego i kolorowe kamionki dekorowano antykizującymi, nakładanymi, płaskorzeźbionymi motywami, zazwyczaj białymi. Przy tworzeniu wzorów do dekoracji ceramiki Wedgwood polegał na opinii dam z wyższych sfer, a nawet korzystał z ich projektów. Postacie ukazane na naczyniach najczęściej były inspirowane antyczną mitologią lub historią. W przeciwieństwie do nagich wyobrażeń postaci znanych ze starożytności klasycystyczne standardy przyzwoitości wymagały starannego ubrania bohaterów przedstawień. Pewna właścicielka naczyń ze zbyt roznegliżowanymi postaciami pisała: „Płaskorzeźby wydają się bardzo ciekawymi [ …] gdyby choć były odrobinę okryte, gdyby choć były owinięte jakąś cienką woalką, moglibyśmy swobodnie pokazywać je w towarzystwie, nie niepokojąc się, że obrazimy czyjąś skromność”.

Wedgwood potraktował poważnie zalecenia wymagających odbiorców i w związku z tym na jego wyrobach znalazły się starannie odziane postacie. Nie zawsze jednak podchodzono do zagadnienia rygorystycznie. Przykładem tego może być kremowy mlecznik z pięknym uchem w kształcie lwa i sceną antyczną na brzuścu. Przedstawia dwie postacie – Wiktorię, szczelnie przykrytą fałdzistą szatą, natomiast centralna postać Fortuny jest odziana w lekko opadającą suknię ukazującą biust, Amorek zaś, przytrzymujący kroczącego lwa, jest kompletnie nagi!

Magdalena Norkowska