Kadzielnica

Kadzielnica w kształcie sfery o pustym wnętrzu. Przedmiot ażurowy, inkrustowany srebrną nitką w motyw nieregularnych, przeplatających się kratek. Otwory na wydobywający się dym zostały rozmieszczone swobodnie i równomiernie na całej powierzchni kuli. Widoczny jest drobny ryty ornament roślinny, gęsto i szczelnie wypełniający całą powierzchnię. Kadzielnica otwierana jest w połowie, wewnątrz kuli znajduje się niewielkie naczynie na kadzidło, zawieszone na obręczach. Kadzielnica pochodzi z Bliskiego Wschodu, jest datowana na XIX wiek. Kadzielnica to naczynie przeznaczone do spalania kadzidła lub perfum w postaci stałej. Naczynia te w różnych kulturach czy krajach różniły się znacznie rozmiarem, formą i materiałem konstrukcyjnym. Znajdowały zastosowanie typowo użytkowe w obszarze świeckim jak i sakralnym już od czasów starożytnych. Służyły do oczyszczania powietrza z patogenów w przypadku zagrożenia epidemiologicznego, perfumowania pomieszczeń podczas uczt lub uroczystości, a nawet odmierzania czasu podczas rytuałów i ceremonii – mierzono wówczas postęp spalania kadzideł stożkowych. Kadzidełka są spalane przez umieszczenie ich bezpośrednio na źródle ciepła lub na gorącej metalowej płycie w kadzielnicy. Dla domowego użytku sprzedawane były małe, wklęsłe brykiety z węgla drzewnego. Zapalało się róg brykietu, a następnie umieszczało go w kadzielnicy i gasiło płomień. Po tym, jak świecące iskry przemierzyły cały brykiet, gotowy do umieszczenia na nim kadzidła.

Dorota Rajchert