Puszka do pasa

Puszka z brązu odkryta w Swochowie wchodziła w skład skarbu, który zawierał ponadto dwie złote spiralki oraz fragmenty drucików. Częścią tego depozytu były również fragmenty złotej blachy (najprawdopodobniej okładziny pasów), których obecnie nie ma w szczecińskich zbiorach. Do odkrycia doszło przypadkowo podczas wysadzania bloku granitu w 1860 roku. Cały depozyt datowany jest na straszą epokę brązu (ok. 1500–1200 p.n.e.).

Ten cylindryczny pojemnik ma dwa uszka na krawędzi. Jest bogato dekorowany po bokach oraz na dnie. Jest tzw. importem z kręgu kultury nordyjskiej obejmującej obszar północnych Niemiec, Danii i Skandynawii. Określa się go jako puszkę do przechowywania biżuterii lub różnego rodzaju amuletów, np. zwierzęcych kości i zębów. Dzięki nielicznym znaleziskom pochówków szkieletowych w Skandynawii, w których znaleziono puszki wiadomo, że noszono je przyczepione do pasa taliowego. W późniejszym okresie epoki brązu pojemniki te uległy dużej zmianie. Przekształciły się w naczynia ostrodenne ze stożkowatym brzuścem, osiągnęły znaczne rozmiary oraz uzyskały bogatsze zdobienie. Stały się jednymi z najbardziej imponujących wyrobów metalurgii tego okresu. Uważa się, że ze względu na kunszt wykonania były noszone przez kobiety o znacznym statusie społecznym, będąc odpowiednikiem miecza u mężczyzn. O wyjątkowości puszek może świadczyć fakt, że jeden z okazów znaleziony w torfie w duńskim Langstrup w 1879 roku został umieszczony na współczesnym banknocie o nominale 200 koron.

Monika Witek