Bransoleta wężykowata

Srebrna bransoleta wężykowata, z zapięciem zdobionym filigranem i drutem perełkowym stanowiła element bogatego wyposażenia grobu szkieletowego, zmarłej prawdopodobnie w podeszłym wieku kobiety. W darze grobowym złożono jej także drugą srebrną bransoletę wężykowatą z niezdobionym zapięciem, dwie bliźniacze bransolety żmijowate ze srebra, 6 srebrnych i brązowych zapinek, ozdobionych aplikacjami w srebrze i złocie, m.in. w postaci filigranu i ornamentowanych blaszek. Ponadto grób zawierał fragment szpili z brązu, niewielkie gliniane naczynie, brązową sprzączkę do pasa, dwa paciorki ze złotego drutu i złotą klamerkę esowatą zdobioną filigranem. Częścią wyposażenia były także atrybuty tkackie: zdobiony gliniany przęślik, fragmenty przęślicy z brązowymi okuciami oraz szpila haczykowata z brązu.

Datowany na 2. połowę II w. n. e. grób, zadokumentowany pod numerem 4, nakryty został, wraz z czterema innymi szkieletowymi pochówkami, kurhanem numer 22 odkrytym na cmentarzysku w Gronowie (gm. Złocieniec, pow. drawski, woj. zachodniopomorskie; niem. Groß Grünow, Kr. Dramburg). 

Pierwszym badaczem przypadkowo odkrytej w 1881 r. kurhanowej nekropolii był pastor Plato z pobliskiego Złocieńca, który przeprowadził amatorskie wykopaliska w latach 1881, 1887 i 1890 jedynie na rozpoznanej wówczas części cmentarzyska. Kolejny zespół grobowy odkryto w 1926r. przy budowie drogi do Złocieńca. Był to grób szkieletowy wyposażony w importy rzymskie. W latach 1939-1940 natrafiono na kilka grobów jamowych podczas budowy autostrady Berlin-Szczecin-Gdańsk. Zostały one wyeksplorowane przez lokalnych archeologów Heinza Hinza oraz dr Fausta. Krótko później teren cmentarzyska został zalesiony, gdyż w latach 1940-1941 zrezygnowano z budowy wspomnianej autostrady. Metodyczne wykopaliska miały miejsce dopiero w latach 1973-1977 pod kierunkiem Ryszarda Wołągiewicza z muzeum w Szczecinie. To w ramach tych badań odkryto opisywany grób i prezentowaną zapinkę wężykowatą.

Łącznie w Gronowie, uznawanym obecnie za jedno z najważniejszych stanowisk kultury wielbarskiej na Pomorzu, odkryto 56 pochówków ciałopalnych i szkieletowych, z czego 49 nakrytych nasypami kurhanowymi.

Bartłomiej Rogalski