Portret Kajetana Hryniewieckiego wojewody lubelskiego

Kajetan Hryniewiecki pochodził z rodziny niezbyt zamożnej szlachty. Dobra, tytuły i najwyższe odznaczenia zawdzięczał swojej energii, inteligencji i pracowitości. Znajdujący się w kolekcji muzealnej portret sarmacki przedstawia go w stroju kontuszowym. Inskrypcja w dolnej części obrazu nie pozostawia wątpliwości co do zasług modela. Działał nie tylko w polityce lokalnej, ale i ogólnopolskiej. Dzięki przyjaźni z ojcem Stanisława Augusta Poniatowskiego znalazł się w kręgu zaufanych ludzi władcy (jako afidowany przyjaciel). W 1764 roku został wybrany do pierwszego składu Komisji Skarbu Koronnego. W konfederacji barskiej nie uczestniczył, stając po stronie króla, co ów docenił, nadając mu w 1772 roku Order Świętego Stanisława, a następnie w roku 1780 Order Orła Białego.

Stanisław August Poniatowski odwiedził Hryniewieckiego w podlubelskim Markuszowie. W 1782 roku powierzył mu godność wojewody lubelskiego. Liczne obowiązki nie przeszkadzały wojewodzie w czynnym udziale w pracach sejmowych. Poza czasem sesji sejmowych przebywał głównie w swoich dobrach w Markuszowie i w Lublinie, gdzie dał się poznać jako sumienny prezes Komisji Dobrego Porządku. Za jego prezesury wybrukowano ulice, odnowiono bramy miejskie, podjęto budowę mostu. Zapamiętano go również jako domatora, człowieka pedantycznego i oszczędnego, „oryginała”, który w trosce o woskowane połogi kazał odrywać podkówki z butów gości...

Miał niespożytą energię, choć był chorowity. Ostatnie lata życia spędził głównie w Markuszowie, nie zaniedbując obowiązków publicznych. Zmarł w 1796 roku. Portret Kajetana Hryniewickiego mógł powstać jako wizerunek oficjalny, upamiętniający tę niezwykle energiczną i aktywnie obecną w polityce postać. Patrząc na konwencjonalny i anachroniczny konterfekt sarmacki, widzimy realistycznie ukazaną postać wojewody i prezesa Komisji Dobrego Porządku, szlachcica dumnie prezentującego ordery.

Magdalena Norkowska