Pojemnik na drewno

W XVIII w. w rokokowych wnętrzach wszystkie szczegóły były starannie przemyślane i dopracowane. W królewskich i arystokratycznych rezydencjach czy pałacach wszystko podlegało jednolitym zasadom estetycznym, poczynając od plastyki architektonicznej, poprzez meble, kończąc na drobnych przedmiotach i sprzętach użytkowych. Zarówno w wytwornych salonach, jak też w zaciszu kameralnych buduarów reguła ta była nie tylko mile widzianą oznaką najwyższego gustu, ale także dyktatem mody. Wśród akcesoriów o praktycznym znaczeniu stosowano przybory do obsługi pieców i kominków, niezbędnych w okresie zimowym europejskiego klimatu. Zwyczajne narzędzia pracy były przez służbę po spełnieniu obowiązków usuwane z wykwintnych apartamentów. We wnętrzach pozostawały do obsługi buzującego na kominku ognia, przy którym skupiało się życie towarzyskie, artystycznie wykonane sprzęty. Należały do nich ekrany osłonowe, wilki kominkowe, mieszki do podsycania płomieni, szczypce, szufelki i miotełki zawieszone na ozdobnych stojakach. Wśród nich nie mogło zabraknąć pojemników na dokładane do ognia drewno. Były one zharmonizowane z estetyką wnętrza. Za przykład może posłużyć prezentowana złocona ażurowa skrzynka przypominająca kosz, ozdobiona snycerskimi rocaillami typowymi dla stylu rokoko.  
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967