Identyfikacja

Antoni Karwowski (1948– ) studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Po studiach związał się z Pomorzem Zachodnim, a zwłaszcza Świnoujściem, Szczecinem i Chociwlem. Uprawia sztukę performans, uczestnicząc i organizując liczne festiwale i spotkania performatywne w kraju i zagranicą. W 2016 r. Muzeum Narodowe w Szczecinie zorganizowało obszerną prezentację dorobku artysty. Do zbiorów trafiły wówczas materiały dokumentujące wczesne działania Karwowskiego realizowane w początku lat 80. XX w.

Należy do nich dokumentacja fotograficzna performance'u Identyfikacja, o której w komentarzu odautorskim Karwowski pisze:

„Rok 1980, przyjeżdżam do Polkowic, gdzie podejmuję pracę jako plastyk zakładowy w kopalni miedzi KGHM Polkowice. W pierwotnych założeniach mam opracować projekt identyfikacji wizualnej zakładu, ale mimo woli staję się częścią Wydziału Propagandy Zakładowej komórki PZPR. Coraz częściej obsługuję oprawę plastyczną państwowych i regionalnych świąt, maluję hasła i portrety Lenina, wypisuję dyplomy i listy pochwalne. Mieszkam w hotelu robotniczym i z dnia na dzień dotkliwie odczuwam samotność i mentalne wyalienowanie. (…) Brakuje mi miejsca na intymność, indywidualność, poszanowania prywatności i wolności wyborów. Staram się odpowiedzieć na sytuację, w której się znalazłem. Wracam do projektów, zakładających „wykrojenie” z otaczającej mnie rzeczywistości własnej przestrzeni.”

Identyfikacja stanowi odpowiedź na sytuację nieintencjonalnego ugrzęźnięcia w odindywidualizowanej przestrzeni późnego socjalizmu. Karwowski zrealizował ją w trzech kolejnych odsłonach. Kluczowym rekwizytem każdej z nich jest tablica identyfikacyjna z datą urodzenia i inicjałami - AK-130448, która formatem i sposobem wizualnego opracowania przypomina tablicę rejestracyjną samochodu. Pierwsza z akcji odbyła się we wrześniu 1980 r. na parkingu przy hotelu robotniczym przy ul. Legnickiej w Polkowicach i trwała 60 minut. W jej trakcie artysta stał nieruchomo trzymając przed sobą „tablicę rejestracyjną”. 

Magdalena Lewoc