Świecznik

Świecznik niewielkich rozmiarów z kolekcji Potockich, wykonany ze srebra, na terenie Niemiec, pochodzi z końca XIX wieku. Świecznik dwuramienny, stopa okrągła profilowana, przechodzi w tralkowy trzon, zakończony cylindrycznym pierścieniem (takim samym jak tulejki na świece), z którego wychodzą dwa esowato wygięte ku górze ramiona. Ramiona są zakończone cylindrycznymi tulejkami na świece. Po zdjęciu ramion, cylinder wraz z trzonem i stopą tworzył lichtarz jednoświecowy. Na stopie świecznika wygrawerowany jest monogram AP pod hrabiowską koroną, czy inicjały Alfreda Potockiego ordynata łańcuckiego. Świece były znane już w starożytności, knoty ich były wytwarzane z lnu oblanego woskiem pszczelim, a w uboższych domach zamiast wosku używano tłuszczu zwierzęcego (świece łojowe). Współcześnie świece z wosku pszczelego są równie drogie dlatego większość z nich wykonana jest parafiny lub stearyny.  Omawiany świecznik można oglądać w pokoju 66 na II piętrze.
Przemysław Kucia