![ML/H/F/238 Fotografia czarnobiała (widok z lotu ptaka) przedstawiająca Wzgórze Zamkowe i jego okolice. Ujęcie od strony Wzgórza Staromiejskiego. W centralnej części zabudowania więzienia na zamku, z zabytkową Kaplicą Trójcy Świętej oraz donżonem. Przed gmachem, po lewej, budynek administracji więziennej (rozebrany w 1953 r.). U podnóża zamku dzielnica żydowska z zabudową ulic: Krawieckiej (Dom Modlitwy), Zamkowej, Jatecznej (Wielka Synagoga / Synagoga Maharszala), Nadstawnej, Ruskiej (cerkiew prawosławna), Czwartek oraz Lubartowskiej. Wzdłuż prawej krawędzi na zaciemnionym tle skrzydła samolotu napis białymi literami naniesiony na fotografię. Zdjęcie podklejone na tekturę.](/brepo/panel_repo/2022/04/16/db8bnn/contain-360-1000-max-ml-h-f-238-001.jpg)
Zamek Lubelski i okolice
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Ikonografia fotograficzna Lublina z lat 1890–1939
Wzgórze Zamkowe w Lublinie zawdzięcza swą nazwę usytuowaniu tu w okresie średniowiecza grodu zamkowego. U jego podnóża, za czasów króla Kazimierza Wielkiego, w drugiej połowie XV wieku, osiedlili się Żydzi. Dzielnica zamieszkana przez ludność żydowską sąsiadowała z miastem otoczonym murami. Jej mieszkańcy, zgodnie z przywilejem „de non tolerandis Judaeis”, nie mogli nabywać domów w mieście ani handlować na jego terenie. Mimo to, wraz z rozwojem Lublina położonego na skrzyżowaniu szlaków kupieckich, bogaciła się także społeczność żydowska. W XVI stuleciu swą świetność przeżywała zamieszkana przez nią dzielnica na Podzamczu. Powstała tu piękna synagoga Maharszala i wiele innych murowanych budynków publicznych i prywatnych.
Z czasem bogatsi Żydzi przenieśli się na przedmieścia. Ich stara dzielnica biedniała. Ruiny lubelskiego zamku w latach 20. XIX wieku zostały przebudowane na więzienie. Wzniesiono neoklasycystyczny gmach. Z dawnej zabudowy pozostała jedynie gotycka kaplica Trójcy Świętej oraz romańska wieża zwana donżonem. Reforma Aleksandra Wielkopolskiego z 1862 roku zniosła zakaz osiedlania się Żydów w granicach miast. Wówczas, w ciągu kilkunastu lat, lubelskie Stare Miasto w większości zasiedliła ludność wyznania mojżeszowego.
Otaczające wzgórze Zamkowe ulice Jateczna, Szeroka czy Krawiecka były zabudowane kilkupiętrowymi kamienicami. Bliżej zamku domy były niższe i drewniane. Wzdłuż murów zamkowych biegła ulica Zamkowa zamieszkana przez biedotę. Na ulicy Ruskiej, przy której znajdował się targ, mieszkało wielu rzemieślników. Życie w starej dzielnicy żydowskiej toczyło się na ulicach pełnych handlarzy drobnym towarem, tragarzy i furmanów. Wszędzie słychać było jidysz. Taką scenerię uchwycił Aleksander Stepanoff, autor fotografii powstałej przed 1895 rokiem. Świat ten zniknął z krajobrazu miasta po II wojnie światowej. U stóp zamku, na gruzach dawnej dzielnicy żydowskiej zamienionej w czasach okupacji na getto, powstał plac zwany dziś Zamkowym.
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 14.8 cm, szerokość: 19 cm
Rodzaj obiektu
fotografia
Technika
sepia, pismo odręczne, litografia, odbitka fotograficzna
Tworzywo / materiał
papier fotograficzny, ołówek, tusz, tektura
Pochodzenie / sposób pozyskania
pozyskanie własne
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Lublinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
Muzeum Narodowe w Lublinie
1916
Muzeum Narodowe w Lublinie
1890 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna