Ewa

Spotkanie z Jankielem Adlerem, Henrykiem Barczyńskim, Icchakiem Braunerem i innymi członkami Jung Idysz, których Marek Szwarc poznał w Łodzi w czasie I wojny światowej było dla niego zdarzeniem wyjątkowym, określającym jego życie i twórczość. Po latach wspominał te czasy: „Obydwaj [tj. Jankel Adler i Szwarc] byliśmy młodzi, przekroczywszy zaledwie dwadzieścia lat, pełni wspomnień ├ëcole des Beaux-Arts, wystaw, naszych własnych odkryć i entuzjazmu. Dom malarza Wicka Braunera w Łodzi stał się schronieniem dla całej żydowskiej młodzieży artystycznej: Barczyńskiego, Adlera, moim, samego Braunera, kompozytora Henocha Kona, poetów [Mojżesza] Brodersona i [Icchaka] Kacenelsona [...]. Broderson przynosił nam swą żarliwą poezję. Przyjechawszy niedawno z Moskwy uosabiał dla nas rosyjską rewolucję” (M. Szwarc, „Hołd pośmiertny Jankielowi Adlerowi”, w: „Jankiel Adler. 1895-1949”, kat. wystawy, Düsseldorf–Tel Awiw–Łódź 1986, s. 59, 61). W czasie zaangażowania w twórczą działalność grupy „Jung Idysz” Szwarc tworzył sceny i kompozycje figuralne oparte na historiach ze Starego i Nowego Testamentu. „Akt kobiecy” (reprodukowany w pierwszym numerze almanachu „Jung Idysz” 1919, nr 1, s. 1), przedstawiający sylwetkę kobiety ukazanej w dynamicznym skręcie, w tańcu, być może jest ilustracją do „Pieśni nad Pieśniami”. Grafika reprodukowana była także pod tytułem „Ewa”. Obiekt powiązany: „Ukrzyżowanie”, 1917 (MPOLIN-M33).

Renata Piątkowska