Irysy
XIX/XX wiek
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Sceny religijne, projekty witraży i polichromii (XIX – XX wiek)
Motyw nasturcji w twórczości Stanisława Wyspiańskiego (1869–1907) – jednego z najoryginalniejszych artystów młodopolskich, pojawił się w dekoracji malarskiej kościoła Franciszkanów w Krakowie. Realizując zlecenie, Wyspiański posłużył się między innymi poddanymi stylizacji przykładami rodzimej flory połączonej z geometryzowanym tłem. Motywy floralne odgrywały w artystycznym oeuvre twórcy istotną rolę; pojawiały się jako tło lub dopełnienie rysowanych pastelami portretów czy witraży, a także jako wiodące, samoistne elementy w projektach ściennych dekoracji malarskich. Czerpiąc inspirację z natury, sięgał po roślinne formy również w autorskich wydaniach dramatów czy na łamach „Życia”, nad którym objął kierownictwo artystyczne. Pojawiały się w nich często ujęcia dziko rosnących polnych kwiatów, zaczerpnięte z kart Zielnika artysty, które traktował jako jeden z najważniejszych elementów rodzimego pejzażu. Nad realizacją projektu polichromii Wyspiański pracował w latach 1895–1897. W 1897 roku uzupełnił geometryczną dekorację ścian w prezbiterium, transepcie i zachodnim przęśle kościoła motywami kwiatowymi – róż, nasturcji i bratków. Omawiana kompozycja powstała w roku 1903 – kilka lat po zakończeniu prac nad polichromią, jako autorskie powtórzenie projektu znajdującego się w Muzeum Narodowym w Krakowie (1897) – odwrócone i rozbudowane o pas geometrycznego ornamentu. Nasturcje noszą typowe cechy stylu Wyspiańskiego – z dominującą płaską plamą barwną i wyraźnym konturem. Wynikająca z morfologii rośliny miękka, giętka linia splecionych pędów odpowiadała jego temperamentowi, oddając jednocześnie naturalny kształt i budowę roślin. Podobnie jak inne motywy floralne, które wyszły spod ręki artysty, Nasturcje dowodzą wirtuozerii, z jaką odwzorowywał naturę i stylizował ją na potrzeby realizowanych projektów. Doskonałe wyczucie kompozycji, złożonej ze skontrastowanych, pozornie odległych elementów, takich jak dekoracyjny układ splątanej łodygi, delikatna linia kwiatów, oraz surowej, geometrycznej ornamentyki tła korespondującej z żyłkowatymi podziałami sercowatych liści, pozwoliło na uzyskanie równowagi i logicznego ładu przedstawienia. Dynamikę motywu floralnego wzmacnia kolorystyka wyrazistych plam barwnych, charakteryzująca całą dekorację malarską kościoła Franciszkanów.
Anna Hałata
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 113.5 cm, szerokość: 154 cm
Rodzaj obiektu
rysunek
Technika
pastel
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
Wyczółkowski, Leon
XIX/XX wiek
Muzeum Narodowe w Lublinie
Daum, Bracia
1900 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
Daum, Bracia
1910 — 1915
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Zamkowe w Malborku
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.