Hiddensee IV (Landschaft auf Hiddensee) | Hiddensee IV (Pejzaż z Hiddensee)

Kompozycja Aleksandra Kanoldta przedstawia łagodne wzniesienie w północnej części wyspy Hiddensee. Jest to czwarta z cyklu kompozycji poświęconych tej niewielkiej bałtyckiej wyspie. Rozległe wzgórze pokryte murawą oddane zostało prawie w całości w sposób topograficzny. Ukazuje ukształtowanie powierzchni niemal bez pokrywającej ją roślinności. Jedynie lewy stok wzniesienia porasta gęsty las. Widz ma wrażenie, że patrzy na pustynię, jednak kręte drogi polne okrążające poszczególne pagórki i prowadzące w różnych kierunkach oraz daleki szereg słupów linii energetycznej i telefonicznej biegnącej do niewidocznej na kompozycji latarni morskiej, świadczą pośrednio o obecności człowieka.

Kompozycja wykonana w 1927 roku techniką litografii na cienkim papierze japońskim należy do dzieł tworzonych w stylistyce tak zwanej Nowej Rzeczowości (Neue Sachlichkeit). Przedstawiciele tego kierunku w sztuce starali się ukazać rzeczywistość w sposób maksymalnie wierny, dokładny a jednocześnie chłodny i obiektywny.

Wyspa Hiddensee przedstawiana była w sztuce już od lat trzydziestych XIX wieku. Od początku XX wieku, kiedy powstawały zamiejskie kolonie artystyczne, przyciągała twórców poszukujących miejsc leżących z dala od zindustrializowanych ośrodków, takich, których przyroda zachowała jeszcze naturalny charakter, a ludzie prowadzili proste życie.

Aleksander Kanoldt urodził się w 1881 roku w Karlsruhe, zmarł w 1939 roku w Berlinie. Studiował w szkole sztuki w Karlsruhe. Początkowo osiadł w Monachium, gdzie należał do grona ekspresjonistów. W 1913 roku przyłączył się do Münchener Neue Secession (Nowej Secesji Monachijskiej). W rezultacie pobytu we Włoszech po zakończeniu pierwszej wojny światowej styl artysty ewoluował w stronę Nowej Rzeczowości. Od 1925 roku pracował jako pedagog we Wrocławiu i Berlinie.

Ewa Gwiazdowska