Cedzak

Cedzak ze stopu miedzi odkryto podczas podwodnych badań archeologicznych przeprowadzonych w 1952 roku przez Władysława Filipowiaka w Wolinie, pow. kamieński. Wydobyty został z mułu rzecznego na głębokości 9,52 m podczas prac hydrotechnicznych. Oprócz cedzaka natrafiono wówczas na dwa kotły, także wykonane ze stopu miedzi. Cedzak wykonano metodą rozklepywania arkusza blachy i formowania zaplanowanego kształtu. Jest zaopatrzony w dwa trójkątne ucha o wysokości 2,8 cm z otworami. Na powierzchni wewnętrznej widoczne są liczne ślady po formowaniu kształtu naczynia powstałe w wyniku uderzenia w blachę tępym narzędziem. Można także zaobserwować pozostałości zabiegów naprawczych – zasklepiania pęknięć i dziur. Do reperacji uszkodzeń wykorzystywano fragmenty blach, które nakładano z jednej lub z dwóch stron, w zależności od stopnia ubytku. W przypadku największego uszkodzenia zastosowano łatkę blachy o wymiarach 8 × 5 cm, przytwierdzając ją 12 niewielkimi nitami. Dno cedzaka ma liczne otwory o średnicy około 0,3 cm. Naczynie wykonano najprawdopodobniej z uszkodzonego kotła, który w wyniku licznych napraw nie spełniał już swojej pierwotnej funkcji.

Grzegorz Durdyń