Klamerka ze znakiem własności

Niegdyś zajęcia i codzienna rutyna rybaków nie kończyła się na połowie ryb. Użyte narzędzia połowowe należało oczyścić i wysuszyć, a sieci także rozplątać, tak by były gotowe do ponownego wykorzystania. W odróżnieniu od współczesnych, wykonanych z syntetycznych nici, tradycyjnie stosowane sieci wykonane były z włókien organicznych, w których ryzyko szybkiego rozpoczęcie procesów gnilnych jest dużo wyższe.

Do rozwieszania sieci w celu ich suszenia służyły rybakom specjalne drągi powbijane wzdłuż brzegu przystani. Aby sieci nie spadały z drągów, mocowano je drewnianymi klamrami, popularnie nazywanymi klamerkami, najczęściej o prostokątnym kształcie z trójkątnym wycięciem pośrodku. Choć były to narzędzia pomocnicze wyrabiane przez samych rybaków, niewiele różniły się od klamer do rozwieszania prania używanych przez ówczesne gospodynie.

W zbiorach rybackich Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się 6 klamerek do rozwieszania sieci rybackich. Na pięciu widnieją ryte znaki własnościowe rybaków w postaci kreskowych kompozycji. Prezentowana klamerka o ciekawym zaoblonym kształcie litery V, obok znaku własności posiada napis wykonany czerwoną farbą, który jest dawnym numerem inwentarzowym przedwojennego Pomorskiego Muzeum Krajowego w Szczecinie (Pommersches Landesmuseum in Stettin), działającego w latach 1927-1945. Zbiory etnograficzne, w tym dotyczące pomorskiego rybołówstwa, stanowiły jedną z czterech głównych gałęzi zbiorów tej instytucji.

Małgorzata Kłosińska-Grzechowiak