Filiżanka do kawy

Filiżanka do kawy wykonana została około połowy XVIII w. w manufakturze porcelany w Miśni. Ta najstarsza w Europie manufaktura porcelany założona została w 1710 r. przez Augusta II Sasa, działa do dziś. Cenny zespół porcelany miśnieńskiej zgromadzony został w zamku w Łańcucie głównie przez księżnę Elżbietę z Czartoryskich Lubomirską (1736-1817) oraz przez jego późniejszych właścicieli - hrabiów Potockich. Większość porcelany miśnieńskiej została wywieziona za granicę w 1944 r. przez Alfreda Potockiego. Dwie filiżanki ze spodkami (zob. nr inw. S. 2827 MŁ), do kawy, to jedne z nielicznych przedmiotów wykonanych w Miśni jakie zachowały się w muzeum po dawnych właścicielach zamku. Zapewne wchodziły one w skład serwisu do kawy. Powyższa filiżanka wykonana jest z cienkiej, białej porcelany. Ma ona gruszkowaty kształt, charakterystyczny jest jej brzeg o krawędzi utworzonej z łuków. Uszko filiżanki ma kształt dwóch splecionych gałązek, podmalowane jest żółtooliwkową farbą. Filiżankę zdobi chinizujący wzór zwany indianische blumen: wić ze stylizowanych gałązek, w kolorze różowopąsowym z akcentami ciemnego pąsu i żółci. Wewnątrz filiżanki, na dnie namalowany jest pojedynczy kwiatek, a wzdłuż brzegu pas ornamentu geometrycznego. Wzór zdobiący filiżankę i spodek był popularny w manufakturze w Miśni, stosowano go na porcelanie stołowej, też w kolorze zielonym.

Barbara Trojnar