![N/1542/ML N/1542/ML - AV. Popiersie męskie w profilu w prawo, z odkrytą ogłową, ze wstęgą orderu św. Ducha na szyi. W otoku napis rozdzielony na dole wizerunkiem:
HENRICVS : S : R : E : CARDINA : DELA : GRANGE : M : D : ARQV
Po lewej monogram: FC
RV. Popiersie kobiece w prawo, w wieńcu laurowym na głowie. W otoku napis rozdzielony na dole przez wizerunek:
: MARIA : CASIMIRA : D : G : REGINA : POLONIAE : 1699 :
Monogram po lewej: FC
Na przecięciu ramienia napis: LORETO](/brepo/panel_repo/2022/04/14/tzjxo0/contain-360-1000-max-n-1542-ml-001.jpg)
Henryk de la Grange d'Arquien i Maria Kazimiera
1699
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Polska sztuka medalierska od XVI wieku do XVIII wieku
Prezentowany medal ma dość luźny związek z Polską. Powstał w momencie szczególnym, kiedy to zawiedziona w swych nadziejach królowa Bona Sforza opuściła Polskę. Podczas podróży do Bari zatrzymała się w Ferrarze i tam zapewne zetknęła się z Giovannim Michele Pastorino, zwanym także Pastorino de Pastorini. Był to niewątpliwie jeden z najzdolniejszych i najbardziej płodnych artystów włoskiego renesansu. Interesował się głównie rytownictwem i medalierstwem, ale jego najbardziej znanymi dziełami są witraże. Pastorino urodził się około 1508 roku w Castelnuovo della Berardenga jako syn szewca. Rzemiosła artystycznego uczył się u Guillaume’a de Marcillat w Arezzo, jednak później udał się do bliskiej jego miejsca urodzenia Sieny, gdzie tworzył pierwsze dzieła. Należą do nich witraże w miejscowej katedrze (Ostatnia Wieczerza) oraz bazylice św. Franciszka. Po ugruntowaniu się jego sławy tworzył w wielu miastach włoskich, na coraz większą skalę zajmując się także rytownictwem, między innymi w mennicach w Ferrarze, Bolonii, Novellarze i Florencji. Pracował również na potrzeby papieża Pawła III jako jeden z dekoratorów tak zwanej Sala Regia, czyli de facto przedsionka Kaplicy Sykstyńskiej. Podczas pobytu w Ferrarze, gdzie Pastorino spędził lata 1554–1559, doszło najpewniej do spotkania z królową Boną, która zawitała do miasta w początkach 1556 roku. Ostatecznie Pastorino związał się z Florencją, gdzie na dworze Medyceuszy uzyskał tytuł maestro degli stucchi, czyli mistrza sztukaterii, nadany mu przez księcia Franciszka I. Medal poświęcony Bonie jest jedną z ponad dwustu prac medalierskich Pastorino. Przedstawia królową w sześćdziesiątym drugim roku życia. Jej popiersie, ujęte z profilu, zajmuje centralną część medalu. W otoku umieszczono napis informujący, że medal przedstawia Bonę Sforzę d’Aragona, królową Polski. Warto pamiętać, że jest to jeden z ostatnich wizerunków królowej, która nieco ponad półtora roku później została otruta. Jednocześnie omawiany medal jest jedną z wcześniejszych prac Pastorino, który pełnię swego talentu objawił w późniejszych latach, uwieczniając między innymi Franciszka I Medyceusza. Artysta zmarł 6 grudnia 1592 roku i został pochowany w kościele Santa Maria Maggiore we Florencji.
Prezentowany medal jest późniejszą kopią wykonaną metodą odlewu.
Leszek Poniewozik
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt:
Rodzaj obiektu
medal
Technika
odlew
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Lublinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1699
Muzeum Narodowe w Lublinie
1561
Muzeum Narodowe w Lublinie
2004
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna