Fragment łańcucha

Zachowany we fragmencie łańcuch składa się z masywnych gładkich, owalnych ogniw. Tego typu ciężkie złote łańcuchy stanowiły w XVI–XVII wieku częstą ozdobę zarówno męskich, jak i kobiecych strojów. Były noszone samodzielnie, połączone w kilka, a nawet kilkanaście sznurów lub razem z zawieszanymi na nich klejnotami.

Łańcuch został znaleziony w 1946 roku podczas przesiewania gruzu zalegającego na posadzce krypty kościoła zamkowego w Szczecinie – miejsca pochówków książąt pomorskich. Zapewne został zerwany podczas rabowania kosztowności z trumien Gryfitów. Nie wiadomo, kiedy mogło mieć to miejsce. Już w 1862 roku, gdy wizytowano kryptę w związku z pracami remontowymi w kościele zamkowym, komisja stwierdziła, że większość trumien była wcześniej otwierana i rabowana.

Trudno też ustalić do kogo należał. Potrójny złoty łańcuch o ogniwach podobnej wielkości widoczny jest na portrecie pośmiertnym przedstawiającym Barnima X/ (XII) (1549–1603) lub jego brata Kazimierza VII (/IX) (1557–1605), zmarłego dwa lata później. Powszechność tego typu ozdób sprawia jednak, że w przypadku braku jednoznacznych informacji źródłowych nie można wskazać konkretnego właściciela. Podobne łańcuchy występują na portretach wielu książąt z dynastii Gryfitów.

Monika Frankowska-Makała