treść serwisu

Dzbanek

Jest częścią kolekcji: Orient

Nota popularyzatorska

Dzbanek z pokrywą na trzech niskich nóżkach, brzusiec w kształcie walca z wałkowatym uchem i dziobkiem, z pokrywą lekko wypukłą. Powierzchnia dzbanka malowana czarną laką, prószona gęsto gruboziarnistym proszkiem złotym i pociągnięta po wierzchu warstwą przezroczystej laki o rdzawym odcieniu. Zdobiona motywem złoto – srebrzystych muszli i alg. Wnętrze naczynia powleczone laką w kolorze rdzawo – czerwonym. Japonia, Edo, XVIII/XIX wiek (?).
Laka to żywica sumaka lakowego, rosnącego na południe od rzeki Jangcy, używana w japońskiej i chińskiej sztuce zdobniczej, często barwiona. Żywicę sumaka lakowego uzyskuje się przez nacięcie kory, wtedy wypływa z drzewa gęsty sok w postaci szarej emulsji. Substancja ta ciemnieje w kontakcie z powietrzem, a po odparowaniu wody w twardnieje. Żywica jest następnie oczyszczana i barwiona tlenkami metali. Szkielet przedmiotu wykonywano głównie z drewna wyszlifowanego, czasem oklejonego papierem lub płótnem dla wyrównania powierzchni. Lakowano także skórę, metal, papier mâché, plecionkę bambusową. Lakę nakładano wielokrotnie przed nałożeniem warstw,  po stwardnieniu powierzchnia była dokładnie polerowana. Ilość nakładanych warstw zależała od techniki zdobienia. Przy gładkich tłach wystarczyło kilka warstw, przy rzeźbieniu nawet kilkaset. Laka stanowiła tło dla dekoracji. Techniki zdobienia laki ogólnie można podzielić na inkrustację, rzeźbienie i prószenie. Dwie pierwsze techniki pochodzą ze sztuki chińskiej, prószenie jest wkładem Japonii. Czarną i czerwoną laką pokrywano tace, grzebienie, biżuterię, gliniane naczynia, a nawet zbroje i trumny. Najstarsze wyroby z laki pochodzą z IV tysiąclecia p.n.e. Przez wieki sztuka zdobienia laką prawie zanikła, odrodziła się ponownie w XVIII/XII wieku naszej ery. Laka służyła do wyrobu bądź zdobienia mebli, naczyń, pędzli. Proces zdobienia tym rodzajem laki polegał na wielokrotnym pokrywaniu powierzchni żywicą i  rzeźbieniu ornamentu w każdej warstwie, co nadawało temu zdobieniu przestrzenności. Przedmioty z laki jako pierwsi sprowadzili do Europy w XVI wieku jezuici. Laka stała się popularna w XVII i XVIII wieku.

Dorota Rajchert

Informacje o obiekcie

Informacje o obiekcie

Autor / wytwórca

nieznany

Rodzaj obiektu

orient

Technika

farba pozłotnicza

Tworzywo / materiał

laka, drewno

Pochodzenie / sposób pozyskania

decyzja administracyjna

Czas powstania / datowanie

XVIII/XIX wiek

Miejsce powstania / znalezienia

powstanie: Japonia (Azja)

Właściciel

Muzeum - Zamek w Łańcucie

Numer identyfikacyjny

S.2342MŁ

Lokalizacja / status

obiekt na ekspozycji wewnętrzna

Może Cię również zainteresować:

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
asd