Zegar okrętowy

Można śmiało przypuszczać, że prezentowany zegar okrętowy stanowił wyposażenie jednostki francuskiej marynarki wojennej, jako że jego producent, Auricoste, niemal od momentu powstania w 1854 r. jest ściśle związany z francuskim wojskiem, a w szczególności z marynarką wojenną i lotnictwem. Firmę założył Émile Thomas (czynny 1854–1913), renomowany zegarmistrz i specjalista od chronometrów morskich, u którego pracę rozpoczął w 1898 r. Joseph Auricoste (1880–1960). Auricoste wkrótce stał się partnerem Thomasa, a później przejął zakład i nazwał go swoim imieniem. Jego wyroby zostały nagrodzone na Wystawie Światowej w Paryżu. Po II wojnie światowej pod zarządem syna Josepha, Pierre'a Auricoste, we współpracy ze szwajcarską firmą Patek Philippe (1839– ) Auricoste zainstalowało pierwszą elektromechaniczną sieć pomiaru czasu na okrętach wojennych francuskiej marynarki wojennej. Działająca do dziś firma zaopatruje nieustająco od ponad 80 lat francuskie wojsko oraz instytucje rządowe w wysokiej jakości chronometry.

Zegary okrętowe, zwane także chronometrami, służyły do regulowania trybu życia na okręcie, ale przede wszystkim wykorzystywane były w nawigacji. Z tego powodu musiały być odporne na zmiany temperatury, a szczelna oprawa miała zabezpieczać przed wilgocią.

Wyparte obecnie przez zegary elektroniczne oraz nawigację satelitarną, chronometry umieszczane były głównie w kabinie nawigacyjnej, na platformie lub później w kabinie manewrowej, w maszynowni i na pomostach.

Leszek Kocela