Naszyjnik kołnierzowaty

Naszyjnik kołnierzowaty z brązu wchodził w skład skarbu, który zawierał również inny naszyjnik, dwa sierpy, dwa spiralne nagolenniki oraz wisiorek. Depozyt został odkryty przypadkowo w torfie podczas kopania rowów w 1900 roku. Ten wyjątkowo okazały przedmiot ze zdobieniem w postaci dwóch rzędów pasm spiralnych oraz podwójnego żeberka z nacięciami i punktowaniem zalicza się do tzw. typu meklemburskiego, importowanego z kręgu kultury nordyjskiej (terenu północnych Niemiec, Danii oraz południowej części Półwyspu Skandynawskiego) i jest datowany na środkową epokę brązu (ok. 1300–1200 p.n.e.). W tym czasie na Pomorzu naszyjniki chowane w skarbach stają się wyjątkami, a jeśli już występują, to reprezentują ten właśnie typ. Umieszczanie naszyjników brązowych w skarbach na terenie Polski jest bardzo zróżnicowane, w zależności od okresu. Pojawiają się we wczesnej epoce brązu, i to od razu w dość licznych ilościach. Później natężenie ich występowania maleje, aż na niektórych obszarach stają się wyjątkami lub zanikają w ogóle.

Monika Witek