Fotel z motywem wachlarza

Fotele były tradycyjnymi meblami służącymi do siedzenia. Od krzeseł odróżniały je boczne poręcze (podłokietniki) oraz znacznie wyższe oparcie, przywodzące na myśl tron. Zdaniem etnografa Romana Reinfussa szersze rozpowszechnienie foteli wiąże się prawdopodobnie dopiero z okresem renesansu, kiedy krzesło ramowe typu sedia otrzymało dodatkowe oparcia boczne (…). Fotele najpierw pojawiły się w dworach szlacheckich i domach mieszczańskich, dopiero z czasem zaczęło po nie sięgać meblarstwo ludowe. Sprzęty zaopatrzone w tylne i boczne oparcia rozpowszechniły się przede wszystkim w izbach wiejskich zachodniej i północnej Europy. Na Pomorzu Zachodnim występowały fotele z siedziskami wyplatanymi z dartych korzeni drzew, wikliny, słomy bądź trzciny. Zdobiła je bogata malatura najczęściej o roślinnych motywach lub ornamentacja snycerska. W zbiorach etnograficznych Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się fotel wykonany na terenie Pomorza Zachodniego, najprawdopodobniej w 1794 roku. Na rok wykonania wskazuje data umieszczona na zaplecku mebla. Fotel jest wyrobem stolarskim, rzemieślniczym (warsztat nieznany). Ma siedzisko misternie wyplecione z korzeni sosen w dwóch odcieniach. Zdobiony jest motywem wachlarza oraz ornamentem roślinnym złożonym z drobnych kwiatków. Do zbiorów MNS trafił jako przekaz ze zlikwidowanego w 1951 roku Muzeum Regionalnego w Białogardzie.

Agnieszka Słowińska