Pistolet

Pistolet rosyjski - oficerski (kapiszonowy) był w  czasach Powstania Styczniowego regulaminową bronią boczną carskich żołnierzy wyższych rangą. Pistolet mógł powstać w latach ok. 1845-1849. Posiada charakterystyczny stempel pod lufą. W XIX w. nie wyprodukowano znaczącej ilości sztuk tej broni, często była ona na stanie pułku i wydawano ją oficerom idącym na służbę z obowiązkiem zwrotu. Broń ta nie stanowiła prywatnej własności oficerów, dlatego jest ona rzadkością nawet w rosyjskich muzeach. Sama charakterystyka broni tj. materiał i technika wykonania to: drewno, stal i mosiądz. Lufa gwintowana o 12 nacięciach z celownikiem szczerbinkowym i podłużną muszką. Z lewej strony części dennej tej broni wybity: nr 4. Pobojczyk jest stalowy, ruchomy przymocowany na dźwigni. Zamek kapiszonowy, osada drewniana jasnobrązowa. Rękojeść broni owalnie rozszerzona na końcu, okucie stalowe z kółeczkiem. Długość całkowita pistoletu to 340 mm natomiast dł. lufy 248 mm. Kaliber broni - 17 mm. Przejęto w 1944 r. po Potockich na podstawie ustawy o reformie rolnej.

Cyprian Biernat