Kolia z wisiorków rożkowatych

Kolia obecnie złożona jest z 23 wisiorków, pierwotnie było ich nieco ponad pięćdziesiąt. Ta niezwykła ozdoba została wykonana z tzw. białego brązu, stopu o dużej zawartości cyny, dzięki której uzyskano wspaniały efekt oksydowanego srebra. Każdy wisiorek ma długi wygięty kolec przypominający kieł niedźwiedzia. Jest zresztą wielce prawdopodobne, że inspiracją dla twórcy były właśnie zęby jakiegoś dzikiego zwierzęcia. Wisiorki rożkowate należą do znalezisk charakterystycznych dla terenów Pomorza Zachodniego. Były tu w użyciu długo, bo około 400 lat (od końca I po 1. połowę III okresu epoki brązu; lata ok. 1500–1200 BC). Są to wyroby pochodzenia miejscowego, świadczące o dużych umiejętnościach lokalnych brązowników. Ozdoby tego typu znajdowane są przeważnie pojedynczo zarówno w grobach, jak i skarbach. Kolia z Brzeźniaka jest znaleziskiem unikatowym. Odkrył ją w 1895 roku pastor Johannes Stützner z Karwowa w trakcie amatorskich wykopalisk prowadzonych w związku naprawą drogi między Brzeźniakiem a Drawskiem. Kolia wraz z pięcioma naczyniami glinianymi oraz szczątkami zdobionej misy brązowej na nóżce znajdowała się w grobie kurhanowym, który przykryty był szczelnie „płaszczem” z kamieni polnych. Zawartość grobu została przekazana przez znalazcę do zbiorów muzealnych szczecińskiego Towarzystwa Historii i Starożytności Pomorza.

Dorota Kozłowska