Przęślik dwustożkowy

Dwustożkowy przęślik o spłaszczonych biegunach, wykonany z masy garncarskiej z domieszką drobnoziarnistego piasku, w technice obtaczania odkrył w 1902 roku nauczyciel z Kamienia Pomorskiego B. Kücker podczas amatorskich badań powierzchniowych na wczesnośredniowiecznej osadzie w Gardźcu. Ta, dziś już nieistniejąca, miejscowość pojawia się w źródłach pisanych pod nazwą villa Gardiz. Samo stanowisko położone jest nad jeziorem Śniatowskim na płaskim, piaszczystym wzniesieniu w niedalekiej odległości od grodziska z IX–XII wieku.

W latach 1953–1954 Władysław Filipowiak (1926-2014) prowadził badania rozpoznawcze na osadzie, a rok później przystąpił wraz z Eugeniuszem Cnotliwym (1938- ), Marianem Sikorą (1932-2005) i Ryszardem Wołągiewiczem (1933-1994) do badań wykopaliskowych. W trakcie prac zadokumentowano dwa duże skupiska kamieni oraz piętnaście jam o charakterze gospodarczym, z których pozyskano między innymi ułamki naczyń glinianych, fragmenty prażnic, żarno, kości zwierzęce, osełki, noże, grociki strzał oraz przedmioty związane z tkactwem - przęśliki. Na podstawie zebranego wówczas materiału archeologicznego określono czas funkcjonowania osady od VIII do XII wieku. 

Grzegorz Durdyń