![MNS/A/22100/1 misa do zawieszania - Ujęcie wnętrza misy. Misa o dwustożkowatym brzuścu, przechodzącym w niską cylindryczną szyjkę z dwoma prostokątnymi uchami przy krawędzi. Dno naczynia uformowane jest kuliście, jego podstawa zaznaczona jest pojedynczym motywem koncentrycznych okręgów wykonynych w formie plastycznych żeberek. Jest to zarazem punkt centralny całej dekoracji dolnej części naczynia, poniżej załomu brzuśca. Punkt centralny wpisany jest w cztery okręgi. Pierwszy, najmniejszy tworzy wybijany motyw promienisty. Drugi, to podwójne pasmo wybijanych punktów a między nimi pasmo ryte złożone z dwóch linii, połączonych drobnymi ukośnymi nacięciami. Trzeci okrąg składa się ośmiu kolistych koncentrycznych żeberek, analogicznych do żeberek w punkcie centralnym naczynia, ale mniejszych. Ostatni okrąg tworzy potrójne żebrowanie przy krawędzi załomu brzuśca naczynia, połączone z łukowatymi festonami rytymi i wybijanymi. Górną część brzuśca zdobi natomiast linia falista (zygzakowa), także punktowana.](/brepo/panel_repo/2022/04/08/7bmake/contain-360-1000-max-mns-a-22100-1-dscf3709-ppp.jpg)
Misa do zawieszania
około 900 p.n.e. — 750 p.n.e.
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Epoka brązu i wczesna epoka żelaza na Pomorzu
Ta wspaniała bransoleta jest wykonana z grubej złotej blachy. Jej powierzchnię zdobi motyw metopowy, a efektowne pieczątkowate zakończenia otoczone są żebrowaniem. W literaturze archeologicznej ten rodzaj bransolet określony został jako goldene Eidringe (pierścienie przysięgi). Tę romantyczną nazwę wprowadził do piśmiennictwa naukowego w 1837 roku duński badacz Christian Jürgensen Thomsen. Bransoletę odkryto 5 maja 1879 roku podczas budowy drogi. Znajdowała się bezpośrednio w ziemi, na głębokości 1 m. Wiadomo, że końcowe części obręczy pierwotnie stykały się ze sobą, ale zostały prawdopodobnie poluzowane przez robotnika, który wyjął zabytek z gruntu. Znalezisko to określono jako skarb. Od znalazcy zakupiło je Towarzystwo Historii Pomorza i Starożytności za 348 marek i 48 fenigów niemieckich. W zbiorach szczecińskiego muzeum bransoleta pozostawała do 1944 roku, do momentu ewakuacji najcenniejszych muzealiów w głąb Niemiec w obawie przed zniszczeniem wojennym. Do Szczecina powróciła dopiero w 2009 roku w wyniku polsko-niemieckiej wymiany dawnych zbiorów archeologicznych. Bransolety z pieczątkowatymi zakończeniami wykonywane były ze złota i brązu. Genetycznie mają związek z kulturą nordyjską, wytwarzano je głównie w warsztatach północnoniemieckich i skandynawskich. Przypuszcza się, że na Pomorze docierały w drodze wymiany handlowej. Datowane są na V okres epoki brązu (ok. 900–750 BC).
Dorota Kozłowska
Inne nazwy
Eidringe; pierścienie przysięgi
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 9 cm, szerokość: 8 cm
Rodzaj obiektu
bransoleta, ozdoba ciała
Technika
rytowanie, gięcie, rozklepywanie, odlewanie
Tworzywo / materiał
złoto
Pochodzenie / sposób pozyskania
przekaz
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
około 900 p.n.e. — 750 p.n.e.
Muzeum Narodowe w Szczecinie
około 1100 p.n.e. — 1000 p.n.e.
Muzeum Narodowe w Szczecinie
około 1100 p.n.e. — 1000 p.n.e.
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna