Czarka cylindryczna

Czarka szklana z miejscowości Półchleb pochodzi z cmentarzyska położonego na niewielkim wyniesieniu terenu nad Regą. Była elementem wyposażenia grobu szkieletowego wraz z dwiema srebrnymi fibulami z tarczkami, grzebieniem oraz drewnianym wiadrem zaopatrzonym w kabłąk i okucia z brązu. Łącznie, w latach 1876–1877, odsłonięto pięć grobów szkieletowych. Naczynie z jasnego niebieskawozielonego szkła o dużej przejrzystości ma cylindryczny kształt. Wylew, górna część czarki, jest nieznacznie pogrubiony, wychylony na zewnątrz i łagodnie zaokrąglony. Brzusiec jest pofałdowany, w literaturze ten sposób ukształtowania ścianek bywa nazywany „optycznym”. Tego typu szklane naczynia, rzadko spotykane na obszarze Barbaricum (poza granicami Cesarstwa Rzymskiego) uważane są za importy rzymskie, produkowane zapewne w nadreńskich warsztatach szklarskich. Ich występowanie przypada na 2. połowę III wieku. Najwięcej wyrobów szklanych wytworzonych w warsztatach zachodnich znaleziono na Pomorzu, na terenach związanych z tzw. handlowym szlakiem morskim. Natomiast przedmioty będące wytworami warsztatów italskich dostawały się na ziemie polskie szlakiem bursztynowym. Importy rzymskie, w tym m.in. naczynia ze szkła, srebra lub brązu, broń, ozdoby z metali szlachetnych, które trafiały na tereny Barbaricum łączone są z procesem kształtowania się arystokracji plemiennych.

Monika Witek