Waza

Alabastrowa waza wykonana została przez nieznanego rzeźbiarza we Włoszech, na przełomie XVIII i XIX w. Kształtem nawiązuje do antycznej amfory. Odznacza się bogatą płaskorzeźbioną i pełnoplastyczną dekoracją. Jej owoidalny brzusiec spoczywa na trzonie dekorowanym pierścieniem z podwiniętych liści ujętych szlakiem perełek, przechodzącym w stopę w formie dzwonu. Brzusiec u dołu ujęty jest w koszyczek z liści akantu, z przodu pokryty bogatą, symetryczną dekoracją w układzie pasowym. Nad koszyczkiem przedstawione dwa splecione delfiny ujmujące od dołu wazę z kwiatami, z paszczy zwierząt wychodzą gałązki winorośli i akantu skręcone w wolutę zakończoną rozetą kwiatową. Powyżej kołczan ze strzałami i lira w otoczeniu gałązek kwiatowych. Szyja wazy wysmukła, lekko przewężona, zdobiona w połowie wysokości wieńcem z półplastycznych liści. Szeroki, kolisty wylew opleciony plastyczną gałązka z liści i owoców winorośli. Na brzuścu osadzone dwa ażurowe uchwyty skomponowane z liści akantu, wici roślinnej i pojedynczych kwiatów. Waza ustawiona na postumencie w kształcie kolumny na okrągłej bazie i kwadratowej plincie. Kanelowany trzon kolumny dzieli na środku gładki pas opleciony półplastyczną gałązką winorośli. Efektowna, szaro-kremowo-brązowa waza licząca wraz postumentem sto osiemdziesiąt centymetrów wysokości, z drugą identyczną wazą (nr inw. S. 1398 MŁ) nabyte zostały przez Potockich, dawnych właścicieli łańcuckiego zamku, we Włoszech; zdobiły Galerię Rzeźb. W muzeum przestawiono je do reprezentacyjnego Salonu Narożnego.

Barbara Trojnar