Ość siedmiozębna

Rybołówstwo należy do jednego z najstarszych sposobów zdobywania pożywienia. Początkowo ludzie łowili ryby bez użycia specjalnych narzędzi, wykorzystując różnego rodzaju sprzęty takie jak kosze, widły, czy płachty. Pierwszymi narzędziami stworzonymi specjalnie z myślą o wykorzystywaniu ich do połowów były różnego rodzaju narzędzia kolne, między innymi ości, zwane też ościeniami. Do najpopularniejszych narzędzi kolnych używanych w XIX i w 1. połowie XX wieku na Pomorzu były ości wielozębne. Uznawano je za przydatniejsze od ości jednozębnych, ponieważ lepiej nadawały się do chwytania mniejszych ryb, co było ważne przy ciągle kurczącej się populacji dużych gatunków. Jednym z trzydziestu dwóch narzędzi tego typu znajdujących się w zbiorach Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie jest ość siedmiozębna wykonana na przełomie XIX/XX wieku w Mielnie, pow. łobeski. Kształtem przypomina widły. Jej zakończone zadziorami zęby rozchodzą się promieniście od nasady i wzmocnione są przeplecionym pomiędzy nimi drutem. Pierwotnie ość mocowana była na długim trzonku, który nie zachował się do czasów współczesnych.

Agnieszka Słowińska