Święty Jerzy walczący ze smokiem

Ikona przedstawia św. Jerzego, szczególnie czczonego świętego Kościoła wschodniego, patrona rycerzy. Żył on na przełomie III i IV wieku, był żołnierzem armii rzymskiej, który za wiarę w Chrystusa poniósł męczeńską śmierć za czasów cesarza Dioklecjana. Symbolem jego męczeńskiej śmierci jest czerwony płaszcz, który nosił na pancerzu. Jedną z najbardziej znanych legend dotyczących św. Jerzego jest opowieść o wyzwoleniu księżniczki i zabiciu czyhającego na jej życie smoka. Ten właśnie epizod jest zaprezentowany na ikonie: święty ukazany jest jako konny rycerz przebijający lancą gardło smoka wijącego się pod końskimi kopytami. Smoka przedstawiono jako żółtawego wężowatego stwora z błoniastymi skrzydłami, z długą, pokrytą łuskami szyją, ptasimi łapami i ogonem. W głębi, po prawej została przedstawiona księżniczka, która składając ręce w geście modlitwy i wdzięczności, spogląda ku górze. Pośród kręgu obłoków jest widoczna ułożona w geście błogosławieństwa dłoń – Manus Dei, dłoń Boga – znak bożej opieki. Powyżej, w tyle widzimy parę królewską – rodziców ocalonej księżniczki.

Całość przedstawienia została ujęta w rozglifioną i profilowaną ramę. U góry ramy zachował się podpis cyrylicą: „Oto Wielki Męczennik Chrystusowy Jerzy” – święty jest uznawany za jednego z Wielkich Męczenników Kościoła wschodniego. U dołu natomiast widnieje inskrypcja fundacyjna, z której dowiadujemy się, że ikonę ufundował w lipcu 1741 roku „sługa boży Jerzy” wraz z żoną w intencji za odpuszczenie grzechów swej rodziny.