Solniczka

Znajdująca się w kolekcji Muzeum Narodowego w Lublinie solniczka, wykonana z kutego, odlewanego srebra w formie prostokątnej łódki z dwoma wysokimi uchami, kształtowanymi z okrągłego drutu, jest przykładem złotniczego warsztatu lubelskiego rzemieślnika Józefa Suchockiego. Złotnik ten urodził się w Warszawie około 1800 roku, jednak warsztat prowadził w Lublinie. Wpisany został do księgi obywateli 2/14 czerwca 1839 roku, choć w podaniu o konsens z 18/30 stycznia 1852 roku podawał, iż w Lublinie mieszka od lat piętnastu. W warsztacie pracował sam, a czeladników przyjmował na krótko. Swoje wyroby cechował kursywą Suchocki oraz w Lublinie. Trudna sytuacja ekonomiczna nie pozwoliła mu jednak na odnowienie konsensu na rok 1857. Suchocki w podaniu oświadcza, że nie ma zamiaru pracować, i dodaje: „dla zubożenia, nie mogąc na własną rękę w br. prowadzić procederu mego jako złotnik, z opłatą nie pospieszyłem. W rb. do grudnia procederu prowadzić nie będę, bo nie mam na to funduszów ani środków. A jeśli bym przeszedł do lepszego stanu, to bez wiedzy Magistratu nie otworzę warsztatu”. Rzemieślnik opuścił miasto i wrócił do Warszawy, zmarł jednak w Lublinie.