Szczypce kominkowe

Kominkom, które służyły do ogrzewania pomieszczeń, towarzyszyły przybory kominkowe pełniące dwie funkcje- użytkową i dekoracyjną. W ich skład wchodziły: wilki kominkowe, szczypce, łopatka – szufelka, pogrzebacz, haczyk, miotełka, mieszek do podtrzymywania ognia (zwykle drewniany oprawiony w skórę), stojak na przybory, ekranik kominkowy, blacha przed kominek. Wyroby te podlegały modzie i ich wygląd zmieniał się w zależności od dominującego w danym okresie stylu w sztuce. Większość posiadanych przez Muzeum – Zamek w Łańcucie akcesoriów kominkowych pochodzi z czasu od  XVIII wieku do pocz. XX wieku, a wykonane są z mosiądzu, brązu złoconego, stali, powstały zaś głownie  Anglii, Francji i Polsce. Szczypce  kominkowe z kolekcji Potockich, stal, odlew cyzelowany, początek XIX wieku, prawdopodobnie wyrób angielski. Szczypce dwuramienne z uchwytem, ramiona długie z profilowanych prętów, zakończone okrągłymi przyciskami do chwytania polan w kominku. Ramiona w połowie długości dekorowane „ozdobnym wybrzuszeniem”. Ramiona  górą zakończone przechodzą w łukowaty pręt łączący ramiona zakończony ozdobną gałką,  z której poprowadzono uchwyt. Uchwyt o kształcie tralkowym zakończony sterczyną. Jedno ramię szczypców jest ruchome, dzięki bolcowi umieszczonemu w ozdobnej gałce.

Przemysław Kucia